پاداش در ازای ریسک مالی
تامین مالی جمعی نوین‌ترین ابزار مردمی تامین مالی است که نقشی کلیدی در توسعه زیر ساخت‌های اقتصاد مردمی دارد. ابتدایی‌ترین ثمره این توسعه اشتغال پایدار و تولید ثروت عمومی برای تمام بازیگران این ابزار خواهد بود.
تامین مالی جمعی
در سال ۱۹۴۵ فردریش هایک[1] اقتصاددان و فیلسوف سیاسی اعتقاد داشته که عملاً هر فردی بر دیگران تا حدی دارای برتری است چراکه دارای اطلاعات منحصربه‌فردی است که ممکن است بتواند از آنها استفاده مفید نماید ولی تنها در صورتی میتوان از آن استفاده مفید کرد، که تصمیم گیری در خصوص آن یا به خود فرد واگذار شده باشد یا با مشارکت فعال وی اتخاذ گردد[2]. در پرتو این نگرش جف هاو[3] و مارک رابینسون[4] برای اولین بار در سال 2006 از مدل جمع سپاری صحبت کردند.
جمع‌سپاری (Crowdsourcing) یک واژه ترکیبی از جمعیت و برون‌سپاری به معنای برون سپاری یک پروژه به انبوه جمعیت است. جمعیتی متشکل از افراد کارآمد و بی‌تجربه. این کار معمولاً از طریق فراخوان عمومی در اینترنت انجام میشود. تمرکز در جمع سپاری بر مشارکت دادن جمعیت در فعالیت‌هایی چون حل مسئله، تولید و توسعه مفاهیمی چون مشارکت در ایده سازی، نوآوری، تولید و فرایندهای ارائه خدمات است که بر کیفیت محصول، وفاداری و خشنودی مشتری اثری مستقیم دارد. غیر متمرکز بودن، غیررسمی بودن، عمودی و افقی بودن ارتباطات، در انحصار نبودن اطلاعات، از جمله مواهب جمع‌سپاری می‌باشد. مدل کسب و کار جمع‌سپاری تمرکز بر مشارکت داوطلبانه جمعیت جهت تولید فراورده‌های نوآورانه دارد . معمولا از این روش برای فراخوان جمعی یک مسابقه که با جایزه مالی همراه است، بارش فکری جمعی، تولید جمعی، استفاده از دانش جمعی کاربران آنلاین و تأمین مالی جمعی استفاده میشود.
یکی از متداولترین روشهای جمع سپاری، تامین مالی جمعی است. مدل تامین مالی جمعی شامل اجزایی از چارچوب جمع سپاری می‌باشد با این تفاوت که در جمع سپاری افراد جامعه ایده‌هایی را به اشتراک می‌گذارند تا یک مشکل را حل کنند یا تلاش‌هایشان را به سمتی سوق دهند که به سود جامعه باشد. لیکن در تأمین مالی جمعی این قدرت تولید ایده یا قدرت چانه زنی نیست که از تلاش‌های جمعی فرد ایجاد می‌گردد بلکه حمایتی مالی است برای فعالیت‌هایی که از قبل آغاز گردیده است. همچنین مکانیسم تأمین مالی جمعی به شبکه‌سازی اجتماعی ارتباط دارد، جاییکه افراد به‌طور فعال در جوامع برای تولید و تبادل اطلاعات شرکت میکنند. لیکن در اینجا نقش مهمتری افراد دارند و آن انتخاب یک کسب وکار برای حمایت ازآن[5] .
هر چند همچون مدلهای کسب و کار روش های تامین مالی جمعی نیز دارای تنوع با فراوانی بالا است اما به صورت معمول فرایند تامین مالی جمعی توسط پلتفرمها در قالب چهار روش اصلی انجام میشود.
اهدا[6]: در این مدل مشارکت کنندگان بدون چشم داشتی و در قالب فعالیت خیرخواهانه اقدام به سرمایهگذاری کرده و دریافت کننده هیچگونه مسئولیت در باب پرداخت در قبال مشارکت کننده نخواهد داشت. ماهیت این مدل بر پایه انسانت و عمل خیر است لذا حضور مشارکت کنندگان مشوقی برای حضور سایرین خواهد بود.
پاداش[7]: دریافت پاداش در برابر اهدا مشخصا اصلی در این مدل است. بدین صورت که مشارکت کننده در برابر اهدا به دریافت کننده خدمت و یا محصولی را به عنوان پاداش دریافت خواهد کرد. از این مدل برای تامین مالی ساخت نمونه اولیه محصول و یا ارائه خدمتی برای اولین بار استفاده میشود که معمولا پاداش نیز شامل استفاده از خدمت و یا محصول خواهد بود.
مشارکت در سهام[8]: پیچیدهترین مدل تامین مالی جمعی مشارکت در سهام است. در این مدل برپایه یک ارزشگذاری اولیه فراخوانی عمومی برای تامین مالی خرد یک کسب و کار خصوصی انجام میشود. مشارکت کننده در ازای اهدا سهام شرکت را به عنوان پاداش دریافت خواهد کرد. نکته مهم در این مدل این است که با توجه به مرحله رشدی که یک کسب و کار خصوصی نوپا در آن قرار دارد هدف مشارکت کننده دریافت سود از سهام دریافتی نیست و صرفا بر رشد ارزش کسب و کار متمرکز است، از این روی این مدل در دسته سرمایه گذاری خطرپذیر قرار میگیرد.
قرض دهی[9]: مشارکت کننده با هدف انتفاع اقدام به تامین مالی خواهد کرد. این مدل تامین مالی مبتنی بر بدهی است از این روی روش مناسبی برای یک کسب و کار نوپا نیست. همچنین مبالغ تامین شده در این مدل قابل قیاص با منابع مورد نیاز صنایع تولیدی و خدماتی بزرگ نیست پس بازار هدف این مدل شرکتهای تولیدی و خدماتی کوچک و متوسط میباشند. با توجه به ساختار تضامینی موجود و دریافت کنندگان که که تا حدودی به پایداری اقتصادی رسیدهاند این مدل در دسته سرمایه گذاری کم ریسک با بازه سوددهی نسبتا بالا قرار میگیرد.
مدل تامین مالی مبتنی بر تمرکز زدایی است و بر خلاف روشهای رایج که از مدل خطی و متمرکز تجمیع منابع مالی استفاده میکنند برای تامین مالی و راهبری منابع مالی از مدل شبکهای و توزیع شده پیروی میکند. در این مدل جمعیت با تکیه بر خرد جمعی و نظام ارزیابی مبتنی بر خرد جمعی شبکه، در کنار تبادل آراء و ارزیابی میزان ریسک و سود هر فرصت به رتبه بندی و اولویت گذاری آنها میپردازند و در نهایت خوش آتیه ترین و مطمئینترین فرصت را انتخاب و برای تامین مالی، آنرا به یکدیگر معرفی میکنند. این چرخه تا زمانی ادامه مییابد که طرح به صورت کامل تامین مالی شده و از فهرست خارج شود.
به عبارت ساده تامین مالی جمعی دارای یک نظام سلسه مراتبی مسطح است که سرمایه گذار بی واسطه و مستقیم به سرمایه پذیر متصل میشود. از روی تامین مالی جمعی به مفهوم بانکداری اجتماعی بسیار نزدیک است.[10]
مروری بر تاریخچه‌ی تامین مالی جمعی
تامین مالی تاریخی به وسط زندگی بشر بر این کره خاکی دارد. از زمانی که اولین پدر هزینهای برای شروع زندگی فرزندان تامین کرد و یا فرد گرسنهای سیر شد. اما آنچه که ما به عنوان تامین مالی جسورانه میشناسیم شاید به دورانی بازگردد که بازرگانانی در شیراز اقدام به تامین مالی جهت خرید اقلام تجاری برای دریانوردان بندر سیراف کردند تا این ماجراجویان از طریق مسیر دریایی جاده ابریشم به تجارت با چین اقدام نمایند. مسیری طولانی و پر از مخاطرات طبیعی و غیر طبیعی. و یا مراسم گلریزانی که که برای حمایت از کاسبی شکست خورده در زورخانهای کهن در این سرزمین برپا شد. آنچه مسلم است فرهنگ مشارکت جمعی در اهدایی جسورانه ریشه در فرهنگ دیرین این سرزمین دارد. بارزترین نمود تامین مالی جمعی در اقتصاد ایران را میتواند در اوایل قرن 14 و در شرکت اسلامیه مشاهده کرد. جایی که عده زیادی از مردم شهر به واسطه اعتماد به مرجعیت دینی و اعتبار تجار به نام صنعت نساجی ایران را تامین مالی و راه اندازی کردند.
با گذر از تاریخ و در زمان معاصر آنچه در کشور موجود است بر مبنای مدلهای استاندارد جهانی است. مدل تامین مالی جمعی به شکل امروز برای اولین بار در سال 1997 و با تامین مالی جمعی تور جهانی یک گروه راک بریتانیایی توسط طرفداران آغاز شد. با الهام از این مدل تامین مالی نوآورانه ArtistShare در سال 2000 به عنوان اولین پلتفرم اختصاصی تامین مالی جمعی شروع به کار کرد. این اقدام الهام بخش بسیاری افراد در جهان برای راه اندازی پلتفرمهای تامین مالی گوناگون بود. بحران مالی جهانی در سال 2008 نقطه عطفی در تامین مالی جمعی بود چرا که بانکها وام هایی با شرایط مناسب برای عرضه نداشتند و از سمت دیگر تعداد زیادی از متخصصین مالی کار خود را از دست داده بودند از این روی برخی از این افراد مبدع مدلهای نوآورانه ای در تامین مالی شدند. ظهور تامین مالی جمعی به عنوان یک منبع اصلی باعث شد که درآمد 530 میلیون دلاری سرمایه گذاری جمعی در سال 2009 با جهشی سه برابری به 1.5 میلیارد دلار در سال 2011 برسد. در سال 2012 دولت باراک اوباما قانون Jumpstart Our Business Startups معروف به قانون جابز را مصوب کرد و سازمان اوراق بهادار آمریکا در سال 2013 مقررات مربوط به حفاظت از منافع مشارکت کنندگان و دریافت کنندگان را مصوب کرد.
مقایسه حجم بازار سه روش تامین مالی از سال 2009 تا 2019
در این بین سایر کشورهای نیز اقدام به تسهیل قانون در جهت تامین مالی جمعی به عنوان یک ابزار کارآمد کردند.
نام کشور
سند قانونی
توضیحات
ايالت متحده آمريکا
سند (2012 (ACT JOBS – فصل 1
اجازه مي دهد تا كسب و كارهاي كوچک و نويا براي تامين مبالغ نسبتا يايين سرمايه از طريق مشاركت، از واسطه هاي برخط استفاده كنند . مبادالت مالي در تامين مالي جمعي از مقررات ثبت و اطالعيه قانون اوراق بهادار امريکا معاف هستند .
برنامه عملياتي كارآفريني 2020 (2013)
تاكيد بر گونه هاي جايگزين تامين مالي شركت هاي كوچک و متوسط و نويا بويژه از طري تامين مالي جمعي
قانون هدايت بازارهاي مالي (2013)
مقررات هدايت بازارهاي مالي (فاز1-2014)
شركتهايي كه تامين مالي جمعي را از طريق واسطه هاي برخط مجاز انجام ميدهند از ثبت بيانيه افشاء اطالعات محصول معاف هستند .
يي نويس تامين مالي جمعي (مارس 2014)
اجازه به شركتهاي كوچک و نويا براي دريافت وجوه از طريق ارائه اوراق بهادار در سايتهاي واسطه برخط مجاز
بیانیه سیاسی PS14/4 , FCA ( مارس 2014)
طرح رويکرد بريتانيا به تنظيم مقررات تامين مالي جمعي در اين كشور
سیر وقایع مشابهی با آنچه ذکر شد در ایران نیز اتفاق افتاد. در پی فعالیت پلتفرمهای گوناگون مبنتی بر مدلهای نواورانه تامین مالی جمعی در سال 97 بانک مرکزی جمهوری اسلامی سازمان فرابورس ایران را متولی نظرات بر بازار تامین مالی جمعی کرد. کارن کراد اولین پلتفرم تامین مالی جمعی ایرانی است که در اریبهشت سال 98 موفق به دریافت مجوز فعالیت از سازمان فرابورس ایران شد.
تامین مالی جمعی؛ زیر ساخت برای توسعه اقتصادی در جهت تولید ثروت عمومی
اجراییترین راه حل فقرزدایی در هر جامعهای ایجاد ثروت عمومی است. کشورهای گوناگون در زمانهای مختلف از مدلها مقتضی برای این امر استفاده کردهاند. محمد یونس اقتصاددان و سیاست مدار بنگلادشی در سال 1983 موفق به دریافت مجوز گرامین بانک شد. بانکی با هدف فقرزدایی از جامعه روستایی بنگلادش که با مدل ارائه وام خرد به زنان روستایی در جهت ایجاد اشتغال و ثروت آفرینی عمومی فعالیت میکند. گرامین بانک از مدل نوآورانه گروههای همبستگی برای اعطای این وامها استفاده میکند. در این مدل گروههای کوچک غیررسمی با هم تقاضای وام میکنند و اعضای آن به عنوان ضامن بازپرداخت مشترک عمل میکنند و از تلاش‌های یکدیگر برای پیشرفت اقتصادی خود حمایت میکنند . این مدل اشتراکی باعث شد که بیش از 5 میلیون خانواده بنگلادشی از فقر مطلق رهایی یابند.
با ظهور و موفقیت پلتفرمهای تامین مالی جمعی در جهان و وجود تجربیات مشابه با گرامین بانک در بیش از 100 کشور جهان افرادی اقدام به تاسیس پلتفرمهای تامین مالی جمعی با هدف فقرزدایی در جهان نمودند. Leandahand یک پلتفرم تامین مالی جمعی هلندی است که اقدام به تامین مالی کسب و کارها در شرق آفریقا میکند. Kiva دیگر پلتفرمی است که متمرکز بر فقرزدایی است. نکته جالب استفاده از مدل تامین مالی مشترک در این دو پلتفرم است. هر دو این پلتفرمها ارائه دهنده وامهایی مناسب برای کسب و کارهای کوچک و متوسط[11] هستند. این اقدام موثر باعث شده است که در بخش میانی اقتصاد در شرق آفریقا تعداد زیادی شغل به واسطه توسعه کسب و پاداش در ازای ریسک مالی کارهای کوچک و متوسط ایجاد شود. اشتغال به معنای ایجاد تولید ثروت عمومی است و ثروت عمومی پایانی بر فقر مطلق در این جوامع بوده است.
راهکاری اجرایی
کسب و کارهای کوچک و متوسط دستهای موثر از کسب و کارها در توسعه اقتصادی و فقرزدایی هستند. وفور تعداد این دسته در کنار تعداد بالایی شغل ایجاد شده توسط آنها و نبود منابع مالی مورد نیاز جهت توسعه محکمترین دلیل بر توسعه زیر ساخت تامین مالی جمعی در کشور است. در بهار 1400 مطابق با گزارش درگاه پاداش در ازای ریسک مالی ملی آمار 8.8% از جمعیت فعال کشور بیکار بوده اند. جمعیت فعال شامل افراد 15 سال به بالا که شرایط فعالیت اقتصادی را دارند گفته می شود. کمتر از 50% این جمعیت توان فعالیت دارند که یا شاغل و یا بیکار میباشند. همچنین حجم نقدینگی موجود در کشور در همین بازه زمانی برابر با 37054 هزار میلیارد ریال بوده است. بانکها به عنوان یک ابزار سنتی برای تجمیع سرمایه و تزریق منابع به کسب و کارها در این امر نا موفق بودهاند. ابزار تامین مالی جمعی، به عنوان استانداردترین ابزار قانونی در دسترس به جهت نظارت مستقیم مردمی و شفافیت حاکم بر آن بهترین راهکار اجرایی برای تجمیع و تزریق منابع مالی مردمی در بدنه اقتصادی در جهت فقرزدایی است.
[2] Hayek, F. , ( ۱۹۴۵ ).The Use of Knowledge in Society. AmericanEconomic Review 35, 519–530
[5] حبیبی، حمیدرضا. (۱۳۹۰)"استفاده از جمع سپاری برای تجاری‌سازی ایده‌ها، محصولات و خدمات درکسب وکارها. د انشگاه تهران. پایان‌نامه ارشد.
[10] مقذمه ای بر تامین مالی جمعی، معاونت اشتغال و کارآفرینی، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی
صندوق‌های پوشش ریسک چیست؟
صندوق‌های پوشش ریسک،شرکت خصوصی هستند که سرمایه‌گذاران بزرگ پول خود را در اختیار آن قرار میدهند تا در موقعیت‌های مختلف سرمایهگذاری کنند.
به گزارش چابک آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، سهامداران بازار سرمایه همچون سایر سرمایه گذاران پیش از سرمایه گذاری باید مجموعه ای از آموزش ها را فرا بگیرند. این روزها فعالیت در بورس بیش از هر زمان دیگری به دغدغه گروهی از افراد تبدیل شده است، به همین دلیل قصد داریم شما را با یکی از مفاهیم بازار سرمایه آشنا کنیم.
صندوق‌های پوشش ریسک را میتوان نوعی شرکت خصوصی دانست که سرمایه‌گذاران بزرگ پول‌شان را در اختیار آن قرار میدهند تا در موقعیت‌های مختلف سرمایهگذاری کنند. این شرکت‌ها استراتژی‌های مختلفی را به منظور سودآوری به کار می‌گیرند.
باید بدانیم که صندوق پوشش ریسک نوع خاصی از سرمایهگذاری نیست، بلکه یک ساختار سرمایهگذاری مشترک است که توسط یک شرکت «مدیریت مالی» یا «مشاور سرمایهگذاری» ایجاد شده و به سرمایه‌گذاران خود امکان حضور در طیف وسیع‌تری از موقعیت‌های تجاری و سرمایهگذاری را میدهد.
این صندوق‌ها توسط پاداش در ازای ریسک مالی افراد حرفه‌ای و با تجربه در سرمایهگذاری اداره میشوند. در واقع میتوان گفت کار این نوع شرکت‌ها این است که موقعیت‌هایی برای سرمایه گذاری پیدا کنند که ریسک بالایی دارند اما در صورت سودآور بودن، سود قابل‌توجهی به سرمایه‌گذاران می‌رسانند.
این موقعیت‌های سرمایهگذاری به تحقیق و بررسی زیادی نیاز دارند و شاید تا حد زیادی به اطلاعاتی حیاتی وابسته باشند که به‌راحتی در دسترس همگان قرار نمی‌گیرد، به‌همین خاطر است که اشاره کردیم افراد حرفه‌ای در سرمایهگذاری چنین شرکت‌هایی را اداره میکنند.
صندوق‌های پوشش ریسک که با نام صندوق‌های پوششی نیز شناخته میشوند، شرکتهای خصوصی «مشارکت محدود» یا «مسئولیت محدود» هستند که پذیرای تعداد محدودی از سرمایه‌گذاران و نهادهای معتبرند و برای مشارکت در آنها باید حداقل سرمایه‌ی اولیه قابل توجهی داشت. این سرمایه‌گذاران به صورت عمومی سازمان‌هایی مثل صندوق‌های بازنشستگی، شرکتهای بیمه و یا افراد بسیار متمول هستند.
سرمایه‌گذاری‌ها در صندوق‌های پوششی «غیرنقدشونده» هستند، به این معنی که سرمایه‌گذاران باید تا مدتی مشخص (مثلا حداقل یک سال) پول خود را در صندوق نگه دارند، که این زمان به عنوان دوره توقیف شناخته میشود و برداشت تنها در بازه‌های زمانی خاص مثلا هر سه ماه یک بار و یا هر دو سال یک بار امکان‌پذیر است.
انتخاب اصطلاح صندوق پوشش ریسک برای نام این شرکت‌ها دلیلی تاریخی دارد و از موقعیت‌های خرید و فروش استقراضی گرفته شده، چرا که اولین صندوق، برای پوشش ریسک معاملات اهرمی و مارجین در بازار نزولی مورد استفاده قرار گرفته بود. با گذشت زمان انواع و ماهیت مفهوم پوشش ریسک گسترش یافت و به این ترتیب در انواع مختلف سرمایهگذاری مورد استفاده قرار گرفت. امروزه، صندوق‌های پوششی با استفاده از ابزارهای مالی و تکنیک‌های مدیریت ریسک، در طیف وسیعی از بازارها و استراتژی‌ها فعالیت میکنند.
هدف اکثر استراتژی‌های سرمایهگذاری ، کسب بازدهی مثبت چه در شرایط رکود و چه در شرایط رونق بازار است. مدیران پوشش سرمایه عموماً پول خودشان را در سرمایه‌ای که وظیفه مدیریتش را بر عهده دارند سرمایهگذاری میکنند، و این موجب میشود هدف مدیران و باقی سرمایه گذاران در یک مسیر قرار گیرد.
صندوق‌های پوشش ریسک، صندوق‌های سرمایهگذاری هستند که از جهات زیر با صندوق‌های سرمایهگذاری سنتی متفاوت هستند:
۱. تنها برای سرمایه‌گذاران مورد اطمینان و واجد شرایط در دسترس هستند
صندوق‌های پوشش ریسک مجاز هستند که فقط از سرمایه‌گذاران و اشخاص واجد شرایط به شرط دارا بودن استانداردهای زیر پول دریافت کنند. مثلا در ایالات متحده داشتن یکی از شرایط زیر برای سرمایه‌گذار الزامی است.
داشتن درآمد سالانه بالغ بر ۲۰۰,۰۰۰ دلار طی دو سال گذشته و تضمین حفظ درآمد در این سطح در آینده. برای افراد متاهل این مبلغ برابر با ۳۰۰,۰۰۰ دلار است.
ارزش دارایی خالص شخصی به غیر ارزش خانه محل اقامت فرد سرمایه‌گذار بیشتر از ۱ میلیون دلار باشد.
مدیر اجرایی، شریک، متصدی و یا یک فرد واجد شرایط دیگری که خودش به صندوق پوشش ریسک وابسته باشد.
به این ترتیب کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) سرمایه‌گذارانی که توانایی کنترل و مدیریت خطرات احتمالی ناشی از سرمایهگذاری گسترده‌تر را دارند، واجد شرایط و مناسب تشخیص میدهد. سرمایه‌گذاران نهادی، ۶۵ درصد از سرمایه سرمایهگذاری شده در صندوق‌های پوشش ریسک را تشکیل میدهند.
۲. گزینه‌های سرمایهگذاری گسترده‌تری نسبت به دیگر صندوق‌ها ارائه میدهند
اساسا، صندوق پوشش ریسک میتواند در هر چیزی مانند، زمین، املاک و مستغلات، سهام، فروش استقراضی و مشتقه پچیده، قراردادهای آتی و ارزها سرمایهگذاری کند. در حالی که صندوق‌های مشترک (Mutual Funds) تنها محدود به فعالیت در زمینه سهام و اوراق قرضه هستند.
ابزارهای مالی مشتقه به مدیران صندوق‌های پوششی این امکان را میدهد که حتی زمانی که بازار سهام در رکود است نیز سودآوری داشته باشند. آنها اغلب اهرم استفاده میکنند. صندوق‌های پوشش ریسک غالبا از معاملات مارجین و وجوه قرض‌گرفته شده برای افزایش سود خود استفاده میکنند.
۳. ساختار کارمزد ۲ درصدی
صندوق‌های پوشش ریسک، ضریب هزینه و کارمزد عملکرد را با هم دریافت میکنند. این ساختار کارمزد به عنوان «دو و بیست» شناخته میشود. دریافت ۲ درصد به عنوان کارمزد مدیریت دارایی و ۲۰ درصد از هر سودی که به دست می‌آید.
البته این شرکت‌ها به خاطر دریافت آن ۲ درصد مورد انتقاد قرار می‌گیرند؛ چرا که فارغ از کسب سود و یا ضرر این مبلغ را دریافت میکنند. فرض کنید، صندوقی که ۱ میلیارد دلار جذب سرمایه داشت است، بدون اینکه کاری انجام دهد سالانه ۲۰ میلیون دلار به جیب میزند.
۴. نظارت چندانی روی آنها وجود ندارد
نهادهای ناظر بر بازار سرمایه در کشورهای مختلف بر روی فعالیت‌های صندوق‌های سرمایهگذاری نظارت‌های شدیدی اعمال می کند، در حالی که صندوق‌های پوشش ریسک شامل هیچ یک از قوانین و مقررات نظارت بر نهادهای سرمایهگذاری بازار سرمایه نمی‌شوند و درب‌هایشان کاملا بر روی هر گونه بازرسی توسط دولت و یا هر سازمان ناظر بر بازار سرمایه بسته است و لذا در اختفای کامل به فعالیت‌های خود مشغول هستند.
با این حال این بدان معنا نیست که نهادهای نظارتی اجازه کلاهبرداری به این صندوق‌ها بدهند. منظور از عدم نظارت این است که صندوق‌های پوششی میتوانند پول را به هر روشی که بخواهند سرمایهگذاری کنند. صندوق‌های پوشش ریسک قدرت بالایی در جذب اعتبار دارند و ضریب بالایی در جذب اعتبار از موسسات مالی و بانکها دارند. این شرکت‌ها عملا با چند برابر سرمایه خود وارد میدان تجارت میشوند.
عمده تفاوت صندوق‌های پوشش ریسک با صندوق‌های سرمایهگذاری سنتی، اختیار عمل این صندوق‌ها در راهبردهای سرمایهگذاری است. از جمله راهبردهای سرمایهگذاری که صندوق‌های پوششی از آنها استفاده میکنند، عبارتند از:
۱- فروش استقراضی؛ به معنای فروش سهامی است که در مالکیت صندوق نیست. در این روش صندوق با پیش‌بینی تغییر قیمت در آینده، سهامی را که در مالکیت فرد دیگری است قرض میگیرد تا از طریق معامله‌ی آن در بازار از نوسان قیمت بهره ببرد.
۲- استفاده از آربیتراژ؛ استفاده از اختلاف قیمت در بازارهای مختلف
۳- استفاده از ابزارهای مالی مشتقه نظیر اختیار معامله و قراردادهای آتی
۴- سرمایهگذاری در اوراق بهاداری که کمتر از حد ارزشگذاری شده باشد یا مطلوب همگان نباشد و یا اوراق بهادار تنزیل شده شرکت‌ها
۵- تلاش برای استفاده از مزایای شکاف بین قیمت جاری بازار و قیمت واقعی سهام
۶- سرمایهگذاری در بازارهای نوظهور؛ سرمایهگذاری روی سهام یا وام بازارهای نوظهور که مستعد تورم بالا و یا رشد نوسانی هستند.
بنا به دلایلی که در بالا به آنها اشاره شد، یعنی امکان سرمایهگذاری در کسب و کارهای متنوع‌تر و عدم وجود قوانین دست و پا گیر، سرمایهگذاری در صندوق‌های پوشش ریسک با کسب سود بیشتری همراه است. اما باید بدانید که این گستردگی ممکن است مخاطره‌آمیز نیز باشد.
برخی از معروف‌ترین نمونه‌های شکست‌های اقتصادی در ارتباط با صندوق‌های پوشش ریسک بوده است. با این حال، این انعطاف‌پذیری صندوق‌های پوشش ریسک باعث شده که برخی از مستعدترین مدیران مالی سودهای بلند مدت فوق‌العاده‌ای کسب کنند.
ذکر این نکته ضروری است که «پوشش ریسک» در واقع تلاش برای کاهش ریسک است، اما امروزه هدف اکثر صندوق‌های پوششی، بیشینه کردن سود حاصل از سرمایهگذاری است. بنابراین تصور این که کاربرد این شرکت‌ها تنها پوشش ریسک است صحیح نیست.
در واقع مدیران صندوق‌های پوششی، سرمایه‌گذاری‌های پر مخاطره انجام میدهند که نسبت به سایر سرمایه‌گذاری‌های ریسک بیشتری به همراه دارد. دقیقا همین ریسک است که سرمایه‌گذاران زیادی با عقیده «ریسک بیشتر منجر به سود بیشتر میشود» را به این شرکت‌ها جذب میکند.
برخی از خطرات صندوق پوشش ریسک عبارتند از:
اثر اهرم: علاوه بر پولی که سرمایه‌گذاران در صندوق‌های پوشش ریسک سرمایهگذاری میکنند، این صندوق‌ها اقدام به استقراض پول از بانکها و نهادهای مالی میکنند. به عنوان مثال مطابق قوانین آمریکا صندوق‌های پوشش ریسک میتوانند به ازای هر ۱ دلار جذب سرمایه، ۹ دلار از بانکها یا سایر نهادهای مالی قرض می کنند، تحت این شرایط یک زیان ۱۰ درصدی معادل با از دست دادن کل سرمایه صندوق خواهد بود.
استقبال از دارایی‌های ریسک‌پذیر: این صندوق‌ها ذاتا به دنبال سرمایه‌گذاری‌های پرریسک‌تر و با بازده بیشتر هستند.
عدم شفافیت کامل: استراتژی‌های معاملات، متنوع‌سازی سبد دارایی یا پورتفولیو و دیگر تصمیم‌های صندوق به صورت شفاف برای سرمایه‌گذاران اطلاع‌رسانی نمی‌شود.
کمبود نظارت: تشکیل و فعالیت صندوق پوشش ریسک مشروط به داشتن نظارت بر روی امور مالی آن نیست بنابراین بسیاری از آنها ریسک‌های ساختاری پنهان دارند.
کسب سود در ارزهای دیجیتال از چه روش هایی ممکن است؟
تمامی افرادی که در دنیای ارز های دیجیتال فعالیت می کنند با هدف کسب سود پا به این عرصه گذاشته اند. اما همه این افراد نمیتوانند به هدفشان برسند چرا که موفق ترین سرمایه گذاران همیشه از اصول هوشمندانه پیروی می کنند که برای افزایش سود نیز اهمیت خواهد داشت. ارز دیجیتال و فناوری بلاک چین یک کلاس دارایی جدید است که برای ایجاد تحول در اقتصاد جهانی آمادگی کاملی دارد. در این مقاله قصد داریم شما را با 5 روش کسب سود از طریق ارزهای دیجیتال آشنا کنیم. با ما همراه باشید.
نوسان گیری و سوداوری از توکن های رایج
بیشتر افراد معتقد هستند با نگه داشتن و یا هودل کردن ارزهای دیجیتال میتوانند سود بیشتری کسب کنند. از طرفی دیگر عده ای به دنبال کسب سود لحظه ای هستند و دائما در حال خرید و فروش ارز های دیجیتال هستند که به این افراد تریدر می گویند.
البته توجه داشته باشید که نوسان گیری در ارز های دیجیتال از ریسک بسیار بیشتری نسبت به سرمایه گذاری بلند مدت برخوردار است و انجام این کار نیازمند تجربه لازم، تخصص و روحیه ریسک پذیری بالا است.
توجه داشته باشید که نوسان گیری و یا Trading شاید کار پول سازی باشد اما آسان نیست و برای اینکه شما بتوانید از این روش برای کسب سود در بازار ارز های دیجیتال استفاده کنید باید فاکتورهایی را در نظر داشته باشید که در ادامه به بررسی برخی از آنها خواهیم پرداخت.
از روش های میانبر استفاده نکنید. افرادی که با تصور یک شبه ثروتمند شدن وارد دنیای ارز های دیجیتال می شوند و بر این باورند که از طریق راه های میانبر میتوانند به کسب سود قابل توجهی بپردازند علاوه بر اینکه وقت و تلاش بیهوده صرف میکنند، به طور کلی سرمایه خود را هم از دست میدهند و متحمل ضرر و زیان میشوند. بنابراین توصیه می شود که اولویت را با یادگیری اصولی و کسب مهارت لازم قرار دهید.
زمان کافی برای یادگیری صرف کنید. اگر شما با فردی که سال ها در این زمینه فعالیت دارد صحبت کنید متوجه خواهید شد که این مهارت در چند هفته و یا حتی چند ماه به دست نمی آید و از آنجایی که بازار کریپتو کارنسی ثابت نیست، با گذشت زمان می توانید راه حل های مقابله با مشکلات را یاد بگیرید و اشتباهات را رفع کنید.
برای معاملات خود برنامه ریزی کنید. پس از آنکه دوره یادگیری شما به اتمام رسید قطعا برای شروع فعالیت باید استراتژی معاملاتی خود را تعیین کنید. توجه داشته باشید که هنگام ترید کردن زمان مناسبی برای فکر کردن و تصمیم گیری نیست. پس تلاش کنید که برنامه معاملاتی خود را از قبل تعیین کرده و آن را تست کنید سپس وارد معاملات واقعی شوید و در آن لحظه فقط براساس برنامه ریزی خود پیش روید.
معاملات قبلی خود را بررسی و تحلیل کنید. تریدرهای حرفه ای با بررسی معاملات قبلی خود از اشتباهاتشان درس می گیرند و پی می برند که با انجام چه کاری میتوانند ضرر خود را کاهش دهند. همچنین این اطلاعات را ثبت می کنند تا در صورت نیاز به آن مراجعه کنند و آن را بررسی نمایند.
علاقه به کار تریدینگ و نوسان گیری را در نظر بگیرید. اگر شما هم جزو آن دسته از افراد هستید که به فعالیت در این حوزه علاقه مند هستید باید در نظر داشته باشید که سرمایه عاطفی و ذهنی یک معامله گر بسیار با ارزش تر از سرمایه مالی اوست. بسیاری پاداش در ازای ریسک مالی از افراد که آگاهی کامل و درک درستی ندارند، با از دست دادن سرمایه خود به طور کل از سرمایه گذاری کردن دست می کشند.
نکته: در حال حاضر صرافی های متعددی در سراسر جهان وجود دارد که خدمات گوناگونی مانند معاملات آتی یا اهرم دار و معاملات مارجین را ارائه می دهند و معامله گران می توانند با استفاده از آنها به کسب سود در ارزهای دیجیتال بپردازند اما با توجه به مسئله تحریم اکثر صرافی های خارجی از ارائه خدمات به کاربران مقیم ایران خودداری می کنند.
بنابراین برای اینکه بتوانید در بستری امن و مطمئن ترید کنید می توانید به بخش معرفی صرافی های ارز دیجیتال در اکادمی استیریک مراجعه کنید و با معتبر ترین و متداول ترین پلتفرم های خرید و فروش ارز های دیجیتال آشنا شوید.
استیکینگ و سود سپرده گذاری از ارزهای دیجیتال
یکی از روش های رایج کسب سود از طریق ارزهای دیجیتال، سپرده گذاری و یا استکینگ (Staking) است.
این روش مشابه با هودل کردن است اما تفاوتی که در این میان وجود دارد آن است که سرمایه گذاران برای هودل کردن ارز مورد نظر را خریداری می کنند و در کیف پول های نرم افزاری و یا سخت افزاری برای بلند مدت نگهداری می کنند اما در روش استکینگ سرمایه گذار تصمیم میگیرد در ازای قفل کردن ارز ها در کیف پول پاداش و یا سود دریافت کند.
در این روش نمیتوانید ازادانه از سرمایه خود استفاده کنید چرا که سیستم مقدار مشخصی از سکه های مورد نظر را مسدود می کند تا به عنوان سیستم های امنیت پاداش در ازای ریسک مالی بلاک چین مبتنی بر اثبات سهام (POS) فعال شود و بدین ترتیب پاداش مشخصی برای اعتبار سنجی خود کسب می کند و در نهایت با گذشت زمان ارز بیشتری به رمز ارز اضافه میشود.
در مکانیزم اثبات کار (POW)، بلاک های جدید با انجام عملیات ماینینگ یا استخراج تولید می شوند اما در مکانیزم اثبات سهام بر اساس عمل استکینگ بلاک جدید و تایید تراکنش انجام میشود.
فرایند استکینگ شامل نودهایی از شبکه است که کوین های شبکه بلاک چین را نگهداری می کند. در زمان تایید تراکنش ها، پروتکل شبکه به صورت اتفاقی و در بازه زمانی معین از میان استیکرها (Stakers) یک نود را به عنوان مسئول ایجاد بلاک جدید انتخاب می کند. در این سیستم هر گره ای که مقدار کوین بیشتری را داشته باشد، شانس بیشتری برای ایجاد بلاک جدید دارد.
به زبان ساده استکینگ به معنای دریافت سود در ازای نگهداری یک ارز دیجیتال است.
شبکه بلاک چین مانند هر شبکه دیگری مطابق پروتکل خود پاداش را محاسبه میکند. عموما شبکه های بلاک چین مبتنی بر اثبات سهام برای محاسبه سود و پاداش استکینگ فاکتور هایی را در نظر میگیرد. برخی از این فاکتورها عبارت است از:
- مقدار هایی که توسط نود ها ذخیره شده است.
- مدت زمان نگهداری ارز دیجیتال مورد نظر توسط نود چقدر است.
- مقدار کل کوین های ذخیره شده در شبکه چقدر است.
- نرخ تورم را نیز میتوان به عنوان یکی از فاکتور های اساسی در نظر گرفت.
کسب سود با تمرکز بر روی توکن های مستعد
بازار ارز های دیجیتال و دنیای کریپتوکارنسی در هر دو جهت نوسانات زیادی را به خود اختصاص میدهد. این نوسانات ممکن است شامل سود های کلان و باورنکردنی باشد و یا ضرر های وحشتناک برای سرمایه گذاران به همراه داشته باشد.
ارز های رمز پایه به شما این امکان را میدهد که مقادیر کمی سرمایه گذاری کنید و کسب سود زیادی داشته باشید اما این بدان معنا نیست که هیچ ریسکی در این زمینه وجود ندارد. در حقیقت بیشتر سرمایه گذاران حرفه ای با تنوع بخشیدن به سبد دارایی های خود این ریسک را به حداقل میرساند.
تنوع بالا رمز ارزها برای مبادله و یا سرمایه گذاری باعث ایجاد سردرگمی برای افراد کم تجربه می شود. به همین منظور سرمایه گذاران برای انتخاب یک ارز باید پارامترهایی را در نظر بگیرند و با مفاهیم پایه ای اشنا و تسلط کامل داشته باشند.
تا اینجا احتمالا این سوال برای شما مطرح شده است که “چگونه توکن های مستعد رشد را تشخیص دهیم؟” از جمله فاکتور هایی که برای انتخاب یک ارز مستعد رشد در نظر داشته پاداش در ازای ریسک مالی باشید عبارت است از:
رتبه مارکت کپ: اولین قدم برای انتخاب یک توکن ارزشمند بررسی رتبه مارکت کپ آن است. مارکت کپ یک رمز ارز از حاصل ضرب قیمت یک ارز بر تعداد حجم آن که در بازار در گردش است، به دست می آید. تمامی ارز ها براساس عدد مارکت کپ رتبه بندی می شوند و کل ارزشی که آن ارز در بازار دارد را نشان میدهد.
ارزهایی با رتبه بالاتر از حجم بیشتر و ریسک کمتری برخوردارند و مناسب افرادی است که برای سرمایه گذاری امنیت بالا و ریسک کم اولویتشان است.
حجم در گردش: حجم در گردش فاکتور مهم دیگری است که ارزش در گردش ان دارایی در بازار ارزهای دیجیتال را نشان میدهد و عاملی محسوب میشود که هر چه بیشتر باشد، ارز مربوطه را گزینه بهتری برای سرمایه گذاری تبدیل می کند.
تعداد کل رمز ارز عرضه شده: حداکثر عرضه به منظور تعداد کل ارزی است که در نهایت وارد شبکه می شود و براساس الگوریتم و قوانین تولید ان پاداش در ازای ریسک مالی ارز هیچگاه امکان ندارد که بیشتر از مقدار تعیین شده در شبکه وجود داشته باشد. ارزی که حداکثر عرضه آن مشخص نباشد طرفداران کمتری دارد و با نزدیک شدن به حداکثر تعداد تعیین شده قسمت آن بالاتر می رود.
بلاک چین و فناوری: از دیگر پارامتر های مهم برای انتخاب یک ارز برای کسب سود بلاک چین آن است. بلاک چین یک رمز ارز به عنوان قلب آن عمل می کند که کارکرد فنی ان از جمله امنیت، زمان ساخته شدن بلاک ها و… مشخص می کند.
مطالعه شناسنامه یا همان وایت پیپر ارز: شناسنامه یا همان (Whitepaper) یک ارز بیانگر تمام قوانین حاکم بر آن در کنار جزئیاتی مانند تیم توسعه دهنده و سرمایه گذاران اصلی و همچنین مزایا و معایب آن است. نقشه راه یک پروژه نشان میدهد که آینده قرار است چه اقداماتی برای بهبود پروژه صورت بگیرد.
در واقع منطق حکم میکند که یک سرمایه گذار پس از مشخص کردن میزان سرمایه خود با تعیین اهداف و انتظارات عقلانی تقریبا 10 ارز را انتخاب کند و با مقایسه نمودار ها و عملکرد یک ساله انها، یک یا چند ارز را به عنوان گزینه انتخاب کند.
تضمین سود با دنبال کردن اخبار فاندامنتال
یکی از مهمترین تحلیل های بازار که به بررسی دقیق اطلاعات موجود در خصوص یک ارز یا سهام می پردازد تحلیل فاندامنتال (Fundamental Analysis یا به‌اختصار FA) است. تیم توسعه دهنده و افرادی که از یک ارز حمایت می کنند از جمله مواردی است که در تحلیل بنیادی از اهمیت زیادی برخوردار است.
هدف از تحلیل فاندامنتال آن است که سرمایه گذاران متوجه شوند آیا این دارایی بیش از ارزش واقعی خود قیمت گذاری شده است یا ارزش آن بیش از قیمت فعلی است.
معیارهای تحلیل بنیادی صحیح در فضای ارزهای دیجیتال را به 3 دسته میتوان تقسیم کرد:
معیارهای پروژه: این معیارها عواملی مانند عملکرد تیم، وایت پیپر، اخبار و رویداد و نقشه راه آینده را در برمی گیرد و در قالب رویکردی علمی عمل میکند.
معیارهای بازار: میزان نقدینگی ارز دیجیتال و نحوه معامله آن از گذشته تا کنون و همچنین معیارهای اقتصادی در افزایش اعتبار و صحت تحلیل فاندامنتال موثر است.
معیارهای درون زنجیره ای: معیار وضعیت شبکه شامل هرگونه اطلاعاتی در مورد از پروژه بلاک چین ارز دیجیتال مورد نظر است و به معیار های خاص مربوط نمی شوند. این اطلاعات شامل تعداد تراکنش های یک ارز، ادرس های فعال و نرخ هش و میزان ارز استیک شده و… می باشد.
صبور باشید احساساتی عمل نکنید
سرمایه گذاری در حوزه ارز های دیجیتال ممکن است در بازه زمانی کوتاهی رشد چشمگیری داشته باشد اما توصیه میشود قبل از به خطر انداختن سرمایه خود، درک کاملی از پروژه مورد نظر داشته باشید و احساساتی عمل نکنید.
سرمایه گذاری های کوتاه مدت ممکن است راهی آسان برای به دست آوردن سود سریع باشد اما تجارت در مقیاس زمانی کوتاه نیازمند تجربه و تشخیص تفاوت های ظریف است.
بازارهای مالی مانند ارز های دیجیتال که بی ثبات هستند و نوسانات آن به صورت لحظه ای اتفاق می افتد می تواند انواع احساسات را در معامله گران بی تجربه ایجاد کند. معمولا در این نوع بازارها تصمیمی که در لحظه ممکن است صحیح به نظر برسد، اغلب ضرر و زیان شدیدی به همراه دارد. این صنعت ممکن است نوپا باشد اما توسط مردم پذیرفته شده است.
از جمله احساساتی که در بازار ارزهای دیجیتال موجب ضرر معامله گران و یا سرمایه گذاران است میتوان به فومو (ترس از دست دادن فرصت ها، هیجان و خوشحالی غیر منطقی، خیال پردازی و فاد (ترس، شک و عدم اطمینان) اشاره کرد. تمام عوامل موفقیت در بازار اکتسابی است و میتوان با تمرین مکرر و رفع اشتباهات به کسب سود در حوزه ارز های دیجیتال بپردازیم. بنابراین صبور باشید و به طور مستمر در حال یادگیری و آموزش باشید.
نتیجه گیری
آینده فناوری بلاک چین بسیار روشن است و کسانی که به دنبال ورود در بازار رمز ارزها هستند میتوانند از طریق یادگیری اصولی و تسلط بر تحلیل تکنیکال و فاندامنتال به کسب درآمد بپردازند. انتخاب یک روش مناسب بسته به دیدگاه سرمایه گذار و مدت زمانی که در نظر دارد و همچنین مطالعه و تحقیق قبل از انتخاب روش ها بسیار ضروری است و میتواند نقش بسزایی در کسب سود مستمر از بازار ارزهای دیجیتال داشته باشد.
💬 اگر شما هم در بازار ارزهای دیجیتال تجربه دارید، با یادداشت در بخش دیدگاه ها به ما بگویید که از چه روشی برای کسب سود در ارز دیجیتال استفاده کرده‌اید؟
امور مالی متمرکز به ویژه برای سرمایه‌گذاران ارزهای دیجیتال دیفای ضروری است
به طور خلاصه، ییلد فارمینگ که به عنوان استخراج نقدینگی نیز شناخته می شود، می بیند که کاربران با تعامل با پروتکل های دیفای پاداش هایی را با دارایی های دیجیتال خود به دست می آورند که به آنها امکان می دهد توکن های خود را وام یا قرض بدهند. این تعاملات به آنها توکن های نظارتی پروتکل ها را اعطا می کند که به آنها “سهم” پروتکل و درآمد بیشتری می دهد.
این روند زمانی آغاز شد که پروتکل وام دهی، توزیع توکن نظارتی COMP را آغاز کرد. اندکی پس از آن، پروتکل های مختلف دیگری توکن های نظارتی خود را راه اندازی کردند و آنها را به همان روش توزیع کردند. اکنون پروتکل هایی مانند Yearn.finance مانند حساب های پس انداز هوشمند عمل می کنند و به کاربران کمک می کنند تا بهترین بازده را در فضای دیفای پیدا کنند و در عین حال به آنها جوایز YFI را می دهد.
جذابیت دیفای
از زمانی که کامپوند توکن نظارتی خود را راه اندازی کرد، مقدار کل قفل شده در فضای دیفای افزایش یافت، زیرا کاربران هرچه سریعتر به سمت ییلدفارمینگ حرکت می کردند. با توزیع پاداش های حاصل از توکن ها، درصد بازده سالانه اغلب می تواند از ۱۰۰۰ درصد نیز فراتر رود.
با وجود اینکه یک دارایی ۱۰ ساله، ۰٫۶ درصد بازده دارد و یک حساب ۱۲ ماهه، ۰٫۰۹ درصد، بازده ۱۰۰۰ درصدی یک پیشنهاد فوق العاده جذاب است. کاربران می توانند از طریق پروتکل های دیفای بر روی استیبل کوین ها وام دهند. بنابراین به نظر می رسد که خطرات ناچیزی دارد: اگر توکن هایی که در حال تولید هستند ارزش خود را از دست بدهند، باز هم در ازای وجوه وام داده شده، پاداش می گیرند و این پاداش ها در اکثر پلتفرم ها به مراتب بالاتر از ۰٫۶۷ درصد است.
با این وجود خطرات پنهانی در ارتباط با دیفای و ییلد فارمینگ وجود دارد. پروتکل های محبوب دیفای توسط تیم های کوچک با منابع محدود تهیه می شوند که می تواند خطر بروز اشکالات و آسیب پذیری های قرارداد هوشمند را افزایش دهد. حتی پروتکل های حسابرسی مشهور نیز هک شده اند.
علاوه بر این، کلاهبرداران از هر فرصتی در ارز دیجیتال استفاده می کنند و چندین مورد کلاهبرداری خروج و پروژه های کاملاً متقلبانه در دیفای گزارش شده است. در حالی که فرصت هایی برای کسب درآمد زیاد در این فضا وجود دارد، البته خطرات پنهانی نیز وجود دارد که سرمایه گذاران باید مراقب آنها باشند.
امور مالی متمرکز چگونه می تواند کمک کند؟
همانطور که قبلاً نیز دیده ایم، اگر در فضای دیفای سرمایه گذاری می کنید، همیشه بهتر است به جای سودهای کوتاه مدت، روی تنوع بندی شرط بگذارید. یک سبد دارایی دیفای باید در معرض ارزهای دیجیتال برتر موجود در فضا باشد، و تضمین کند که همه چیز را به خاطر کلاهبرداری، حرکت غیر منتظره بازار یا مشکلات فنی از دست نخواهید داد و در جواهرات بالقوه ای سرمایه گذاری می کنید، که هنوز در مراحل ابتدایی خود قرار دارند.
متنوع سازی ضمن اطمینان از اینکه همه پول خود را به دلیل یک خطا یا خطای انسانی از دست نخواهید داد، رویکردی پایدار را برای در معرض قرار گرفتن شگفتی های دیفای تضمین می کند.
تمرکز زدایی واقعی به عنوان یک نقطه قوت در ارز دیجیتال دیده می شود و ما می توانیم از تمرکززدایی به نفع خود در سرمایه گذاری در دیفای و ییلد فارمینگ استفاده کنیم. بدون شک بهترین بازده مربوط به پروتکل هایی است که توکن ها را توزیع می کنند، اما استفاده از آنها نیز به همان اندازه خطرناک است.
به همین ترتیب، یک رویکرد جدید برای سرمایه گذاری این است که بخشی از بودجه خود را برای ییلد فارمینگ در یک صرافی متمرکز تنظیم کنید. این کار از امنیت و ثبات بیشتری برخوردار است، اما پاداش های آن چنان زیاد نخواهد بود. برای پاداش های زیاد، استفاده از کیف پول سازگار با وب ۳٫۰ و آزمایش پروتکل های جدید راهی برای پیشبرد کار است. هر فارمر باید رویکرد متفاوتی داشته باشد، دقیقاً مانند اینکه هر سرمایه گذاری سبد سهام خود را بین سهام، کالاها و اوراق قرضه متنوع می کند.
کسب سود در ارزهای دیجیتال از چه روش هایی ممکن است؟
تمامی افرادی که در دنیای ارز های دیجیتال فعالیت می کنند با هدف کسب سود پا به این عرصه گذاشته اند. اما همه این افراد نمیتوانند به هدفشان برسند چرا که موفق ترین سرمایه گذاران همیشه از اصول هوشمندانه پیروی می کنند که برای افزایش سود نیز اهمیت خواهد داشت. ارز دیجیتال و فناوری بلاک چین یک کلاس دارایی جدید است که برای ایجاد تحول در اقتصاد جهانی آمادگی کاملی دارد. در این مقاله قصد داریم شما را با 5 روش کسب سود از طریق ارزهای دیجیتال آشنا کنیم. با ما همراه باشید.
نوسان گیری و سوداوری از توکن های رایج
بیشتر افراد معتقد هستند با نگه داشتن و یا هودل کردن ارزهای دیجیتال میتوانند سود بیشتری کسب کنند. از طرفی دیگر عده ای به دنبال کسب سود لحظه ای هستند و دائما در حال خرید و فروش ارز های دیجیتال هستند که به این افراد تریدر می گویند.
البته توجه داشته باشید که نوسان گیری در ارز های دیجیتال از ریسک بسیار بیشتری نسبت به سرمایه گذاری بلند مدت برخوردار است و انجام این کار نیازمند تجربه لازم، تخصص و روحیه ریسک پذیری بالا است.
توجه داشته باشید که نوسان گیری و یا Trading شاید کار پول سازی باشد اما آسان نیست و برای اینکه شما بتوانید از این روش برای کسب سود در بازار ارز های دیجیتال استفاده کنید باید فاکتورهایی را در نظر داشته باشید که در ادامه به بررسی برخی از آنها خواهیم پرداخت.
از روش های میانبر استفاده نکنید. افرادی که با تصور یک شبه ثروتمند شدن وارد دنیای ارز های دیجیتال می شوند و بر این باورند که از طریق راه های میانبر میتوانند به کسب سود قابل توجهی بپردازند علاوه بر اینکه وقت و تلاش بیهوده صرف میکنند، به طور کلی سرمایه خود را هم از دست میدهند و متحمل ضرر و زیان میشوند. بنابراین توصیه می شود که اولویت را با یادگیری اصولی و کسب مهارت لازم قرار دهید.
زمان کافی برای یادگیری صرف کنید. اگر شما با فردی که سال ها در این زمینه فعالیت دارد صحبت کنید متوجه خواهید شد که این مهارت در چند هفته و یا حتی چند ماه به دست نمی آید و از آنجایی که بازار کریپتو کارنسی ثابت نیست، با پاداش در ازای ریسک مالی پاداش در ازای ریسک مالی گذشت زمان می توانید راه حل های مقابله با مشکلات را یاد بگیرید و اشتباهات را رفع کنید.
برای معاملات خود برنامه ریزی کنید. پس از آنکه دوره یادگیری شما به اتمام رسید قطعا برای شروع فعالیت باید استراتژی معاملاتی خود را تعیین کنید. توجه داشته باشید که هنگام ترید کردن زمان مناسبی برای فکر کردن و تصمیم گیری نیست. پس تلاش کنید که برنامه معاملاتی خود را از قبل تعیین کرده و آن را تست کنید سپس وارد معاملات واقعی شوید و در آن لحظه فقط براساس برنامه ریزی خود پیش روید.
معاملات قبلی خود را بررسی و تحلیل کنید. تریدرهای حرفه ای با بررسی معاملات قبلی خود از اشتباهاتشان درس می گیرند و پی می برند که با انجام چه کاری میتوانند ضرر خود را کاهش دهند. همچنین این اطلاعات را ثبت می کنند تا در صورت نیاز به آن مراجعه کنند و آن را بررسی نمایند.
علاقه به کار تریدینگ و نوسان گیری را در نظر بگیرید. اگر شما هم جزو آن دسته از افراد هستید که به فعالیت در این حوزه علاقه مند هستید باید در نظر داشته باشید که سرمایه عاطفی و ذهنی یک معامله گر بسیار با ارزش تر از سرمایه مالی اوست. بسیاری از افراد که آگاهی کامل و درک درستی ندارند، با از دست دادن سرمایه خود به طور کل از سرمایه گذاری کردن دست می کشند.
نکته: در حال حاضر صرافی های متعددی در سراسر جهان وجود دارد که خدمات گوناگونی مانند معاملات آتی یا اهرم دار و معاملات مارجین را ارائه می دهند و معامله گران می توانند با استفاده از آنها به کسب سود در ارزهای دیجیتال بپردازند اما با توجه به مسئله تحریم اکثر صرافی های خارجی از ارائه خدمات به کاربران مقیم ایران خودداری می کنند.
بنابراین برای اینکه بتوانید در بستری امن و مطمئن ترید کنید می توانید به بخش معرفی صرافی های ارز دیجیتال در اکادمی استیریک مراجعه کنید و با معتبر ترین و متداول ترین پلتفرم های خرید و فروش ارز های دیجیتال آشنا شوید.
استیکینگ و سود سپرده گذاری از ارزهای دیجیتال
یکی از روش های رایج کسب سود از طریق ارزهای دیجیتال، سپرده گذاری و یا استکینگ (Staking) است.
این روش مشابه با هودل کردن است اما تفاوتی که در این میان وجود دارد آن است که سرمایه گذاران برای هودل کردن ارز مورد نظر را خریداری می کنند و در کیف پول های نرم افزاری و یا سخت افزاری برای بلند مدت نگهداری می کنند اما در روش استکینگ سرمایه گذار تصمیم میگیرد در ازای قفل کردن ارز ها در کیف پول پاداش و یا سود دریافت کند.
در این روش نمیتوانید ازادانه از سرمایه خود استفاده کنید چرا که سیستم مقدار مشخصی از سکه های مورد نظر را مسدود می کند تا به عنوان سیستم های امنیت بلاک چین مبتنی بر اثبات سهام (POS) فعال شود و بدین ترتیب پاداش مشخصی برای اعتبار سنجی خود کسب می کند و در نهایت با گذشت زمان ارز بیشتری به رمز ارز اضافه میشود.
در مکانیزم اثبات کار (POW)، بلاک های جدید با انجام عملیات ماینینگ یا استخراج تولید می شوند اما در مکانیزم اثبات سهام بر اساس عمل استکینگ بلاک جدید و تایید تراکنش انجام میشود.
فرایند استکینگ شامل نودهایی از شبکه است که کوین های شبکه بلاک چین را نگهداری می کند. در زمان تایید تراکنش ها، پروتکل شبکه به صورت اتفاقی و در بازه زمانی معین از میان استیکرها (Stakers) یک نود را به عنوان مسئول ایجاد بلاک جدید انتخاب می کند. در این سیستم هر گره ای که مقدار کوین بیشتری را داشته باشد، شانس بیشتری برای ایجاد بلاک جدید دارد.
به زبان ساده استکینگ به معنای دریافت سود در ازای نگهداری یک ارز دیجیتال است.
شبکه بلاک چین مانند هر شبکه دیگری مطابق پروتکل خود پاداش را محاسبه میکند. عموما شبکه های بلاک چین مبتنی بر اثبات سهام برای محاسبه سود و پاداش استکینگ فاکتور هایی را در نظر میگیرد. برخی از این فاکتورها عبارت است از:
- مقدار هایی که توسط نود ها ذخیره شده است.
- مدت زمان نگهداری ارز دیجیتال مورد نظر توسط نود چقدر است.
- مقدار کل کوین های ذخیره شده در شبکه چقدر است.
- نرخ تورم را نیز میتوان به عنوان یکی از فاکتور های اساسی در نظر گرفت.
کسب سود با تمرکز بر روی توکن های مستعد
بازار ارز های دیجیتال و دنیای کریپتوکارنسی در هر دو جهت نوسانات زیادی را به خود اختصاص میدهد. این نوسانات ممکن است شامل سود های کلان و باورنکردنی باشد و یا ضرر های وحشتناک برای سرمایه گذاران به همراه داشته باشد.
ارز های رمز پایه به شما این امکان را میدهد که مقادیر کمی سرمایه گذاری کنید و کسب سود زیادی داشته باشید اما این بدان معنا نیست که هیچ ریسکی در این زمینه وجود ندارد. در حقیقت بیشتر سرمایه گذاران حرفه ای با تنوع بخشیدن به سبد دارایی های خود این ریسک را به حداقل میرساند.
تنوع بالا رمز ارزها برای مبادله و یا سرمایه گذاری باعث ایجاد سردرگمی برای افراد کم تجربه می شود. به همین منظور سرمایه گذاران برای انتخاب یک ارز باید پارامترهایی را در نظر بگیرند و با مفاهیم پایه ای اشنا و تسلط کامل داشته باشند.
تا اینجا احتمالا این سوال برای شما مطرح شده است که “چگونه توکن های مستعد رشد را تشخیص دهیم؟” از جمله فاکتور هایی که برای انتخاب یک ارز مستعد رشد در نظر داشته باشید عبارت است از:
رتبه مارکت کپ: اولین قدم برای انتخاب یک توکن ارزشمند بررسی رتبه مارکت کپ آن است. مارکت کپ یک رمز ارز از حاصل ضرب قیمت یک ارز بر تعداد حجم آن که در بازار در گردش است، به دست می آید. تمامی ارز ها براساس عدد مارکت کپ رتبه بندی می شوند و کل ارزشی که آن ارز در بازار دارد را نشان میدهد.
ارزهایی با رتبه بالاتر از حجم بیشتر و ریسک کمتری برخوردارند و مناسب افرادی است که برای سرمایه گذاری امنیت بالا و ریسک کم اولویتشان است.
حجم در گردش: حجم در گردش فاکتور مهم دیگری است که ارزش در گردش ان دارایی در بازار ارزهای دیجیتال را نشان میدهد و عاملی محسوب میشود که هر چه بیشتر باشد، ارز مربوطه را گزینه بهتری برای سرمایه گذاری تبدیل می کند.
تعداد کل رمز ارز عرضه شده: حداکثر عرضه به منظور تعداد کل ارزی است که در نهایت وارد شبکه می شود و براساس الگوریتم و قوانین تولید ان ارز هیچگاه امکان ندارد که بیشتر از مقدار تعیین شده در شبکه وجود داشته باشد. ارزی که حداکثر عرضه آن مشخص نباشد طرفداران کمتری دارد و با نزدیک شدن به حداکثر تعداد تعیین شده قسمت آن بالاتر می رود.
بلاک چین و فناوری: از دیگر پارامتر های مهم برای انتخاب یک ارز برای کسب سود بلاک چین آن است. بلاک چین یک رمز ارز به عنوان قلب آن عمل می کند که کارکرد فنی ان از جمله امنیت، زمان ساخته شدن بلاک ها و… مشخص می کند.
مطالعه شناسنامه یا همان وایت پیپر ارز: شناسنامه یا همان (Whitepaper) یک ارز بیانگر تمام قوانین حاکم بر آن در کنار جزئیاتی مانند تیم توسعه دهنده و سرمایه گذاران اصلی و همچنین مزایا و معایب آن است. نقشه راه یک پروژه نشان میدهد که آینده قرار است چه اقداماتی برای بهبود پروژه صورت بگیرد.
در واقع منطق حکم میکند که یک سرمایه گذار پس از مشخص کردن میزان سرمایه خود با تعیین اهداف و انتظارات عقلانی تقریبا 10 ارز را انتخاب کند و با مقایسه نمودار ها و عملکرد یک ساله انها، یک یا چند ارز را به عنوان گزینه انتخاب کند.
تضمین سود با دنبال کردن اخبار فاندامنتال
یکی از مهمترین تحلیل های بازار که به بررسی دقیق اطلاعات موجود در خصوص یک ارز یا سهام می پردازد تحلیل فاندامنتال (Fundamental Analysis یا به‌اختصار FA) است. تیم توسعه دهنده و افرادی که از یک ارز حمایت می کنند از جمله مواردی است که در تحلیل بنیادی از اهمیت زیادی برخوردار است.
هدف از تحلیل فاندامنتال آن است که سرمایه گذاران متوجه شوند آیا این دارایی بیش از ارزش واقعی خود قیمت گذاری شده است یا ارزش آن بیش از قیمت فعلی است.
معیارهای تحلیل بنیادی صحیح در فضای ارزهای دیجیتال را به 3 دسته میتوان تقسیم کرد:
معیارهای پروژه: این معیارها عواملی مانند عملکرد تیم، وایت پیپر، اخبار و رویداد و نقشه راه آینده را در برمی گیرد و در قالب رویکردی علمی عمل میکند.
معیارهای بازار: میزان نقدینگی ارز دیجیتال و نحوه معامله آن از گذشته تا کنون و همچنین معیارهای اقتصادی در افزایش اعتبار و صحت تحلیل فاندامنتال موثر است.
معیارهای درون زنجیره ای: معیار وضعیت شبکه شامل هرگونه اطلاعاتی در مورد از پروژه بلاک چین ارز دیجیتال مورد نظر است و به معیار های خاص مربوط نمی شوند. این اطلاعات شامل تعداد تراکنش های یک ارز، ادرس های فعال و نرخ هش و میزان ارز استیک شده و… می باشد.
صبور باشید احساساتی عمل نکنید
سرمایه گذاری در حوزه ارز های دیجیتال ممکن است در بازه زمانی کوتاهی رشد چشمگیری داشته باشد اما توصیه میشود قبل از به خطر انداختن سرمایه خود، درک کاملی از پروژه مورد نظر داشته باشید و احساساتی عمل نکنید.
سرمایه گذاری های کوتاه مدت ممکن است راهی آسان برای به دست آوردن سود سریع باشد اما تجارت در مقیاس زمانی کوتاه نیازمند تجربه و تشخیص تفاوت های ظریف است.
بازارهای مالی مانند ارز های دیجیتال که بی ثبات هستند و نوسانات آن به صورت لحظه ای اتفاق می افتد می تواند انواع احساسات را در معامله گران بی تجربه ایجاد کند. معمولا در این نوع بازارها تصمیمی که در لحظه ممکن است صحیح به نظر برسد، اغلب ضرر و زیان شدیدی به همراه دارد. این صنعت ممکن است نوپا باشد اما توسط مردم پذیرفته شده است.
از جمله احساساتی که در بازار ارزهای دیجیتال موجب ضرر معامله گران و یا سرمایه گذاران است میتوان به فومو (ترس از دست دادن فرصت ها، هیجان و خوشحالی غیر منطقی، خیال پردازی و فاد (ترس، شک و عدم اطمینان) اشاره کرد. تمام عوامل موفقیت در بازار اکتسابی است و میتوان با تمرین مکرر و رفع اشتباهات به کسب سود در حوزه ارز های دیجیتال بپردازیم. بنابراین صبور باشید و به طور مستمر در حال یادگیری و آموزش باشید.
نتیجه گیری
آینده فناوری بلاک چین بسیار روشن است و کسانی که به دنبال ورود در بازار رمز ارزها هستند میتوانند از طریق یادگیری اصولی و تسلط بر تحلیل تکنیکال و فاندامنتال به کسب درآمد بپردازند. انتخاب یک روش مناسب بسته به دیدگاه سرمایه گذار و مدت زمانی که در نظر دارد و همچنین مطالعه و تحقیق قبل از انتخاب روش ها بسیار ضروری است و میتواند نقش بسزایی در کسب سود مستمر از بازار ارزهای دیجیتال داشته باشد.
💬 اگر شما هم در بازار ارزهای دیجیتال تجربه دارید، با یادداشت در بخش دیدگاه ها به ما بگویید که از چه روشی برای کسب سود در ارز دیجیتال استفاده کرده‌اید؟
دیدگاه شما