رئیس اداره توسعه انجمن‌های اولیا و مربیان وزارت آموزش‌وپرورش از دغدغه حمل‌ونقل 500هزار دانش‌آموز روستایی نیز به «شهروند» می‌گوید: «در حالی که کلان‌شهرها کانون توجه هستند، اما در حال حاضر خدمات حمل‌ونقل روستایی بسیار نگران‌کننده است و 500هزار دانش‌آموز روستایی داریم که نیاز به خدمات حمل‌ونقل دارند. وزارت راه موظف است خودروهای مورد نیاز این بخش را تامین کند. این موضوع یکی از دغدغه‌های اصلی ما در وزارت آموزش‌وپرورش است، چون حوادث جاده‌ای و مسیرهای روستایی هر سال جان دانش‌آموزان زیادی را می‌گیرد.
درس‌های ایران از بحران اوکراین برای جنگ تایوان
تصمیم گیرندگان ایران باید از امروز از خود بپرسند که در صورت وقوع جنگ در تنگه تایوان چه موضعی باید اتخاذ کنند.
شاید تا دو سال پیش تصور حمله گسترده روسیه به اوکراین و اشغال بی سابقه سرزمین های آن دشوار بود اما این اتفاق در کمال ناباوری رخ داد و بسیاری از کشورها در عمل انجام شده قرار داد. برای دشمنان غربی روسیه پیش بینی واکنش به این تجاوز سرزمینی دشوار نبود و چنانکه انتظار می رفت صف آرایی کم مانندی در برابر روسیه و به هدف انزوا و ناکام گذاشتن این ماجراجویی نظامی شکل گرفت. اما برای دوستان و شرکای روسیه آزمونی سخت تر را به همراه داشت. ایران در بین شرکای روسیه به نظر می رسید که حداقل در نخستین روزهای این واقعه بی محابا بر خود وظیفه دیده در کنار مسکو بایستد و بی توجه به جاه طلبی ارضی روسیه، یکسره غرب را در این میان مقصر بداند. این موضع گیری نادرست که صرفاً از سابقه خصومت آمیز ایران و غرب برخاسته بود، نه تنها در عمل ایران را به جبهه متحد روسیه در یک ماجراجویی نظامی که هنوز ابعاد کامل آن ناپیداست، سوق داد بلکه در خلال تعارفات سیاسی مانع از آن شد که با نگاهی فرصت طلبانه از مزایایی که انزوای روسیه از بازار انرژی جهانی ایجاد کرده بهره برداری کند. تلاش روسیه برای استفاده از ایران در دور زدن تحریم ها و همزمان، اعلام خبر خرید پهپادهای ایرانی از سوی مسکو احتمالاً حاکی از اشتیاق روسیه به کشاندن هرچه بیشتر ایران به مدار خود در این جنگ بود. ارائه تصویری متحد از ایران برای روسیه به سختی می تواند مواهبی برای ایران داشته باشد مگر آنکه مقصود از این تصویرسازی اعلام جنگی همه جانبه و بدون ملاحظه با غرب باشد. حتی چین هم با وجود رقابت های جهانی و فزاینده اش با ایالات متحده حاضر نشده تمام قد در کنار روسیه بایستد. شی جینپینگ در یک تیر ماه در یک اجلاس اقتصادی ضمن انتقاد از تحریم ها علیه روسیه گفت: «بحران اوکراین دوباره زنگ خطر را برای بشریت به صدا درآورده است. اگر کشورها به مواضع قدرت خود ایمان کورکورانه داشته باشند، اتحادهای نظامی را گسترش دهند و به دنبال امنیت خود به قیمت دیگران باشند، مطمئناً درگیر مشکلات امنیتی خواهند شد». ابهام نهفته در این عبارات شامل حال روسیه نیز می شود. چین بحران اوکراین را مینیاتوری از بحران تایوان در آینده می بیند. بحرانی که با شدت گرفتن رقابت های واشنگتن و پکن، احتمال وقوع آن رو به افزایش است. مجموع موضع‌گیری‌های پکن حاکی از تلاش آن برای امتناع از قرار گرفتن در موقعیت حمایت بی قید و شرط از روسیه است. دلیل ساده ای هم دارد: به رغم آنکه چین از نظم موجود جهانی ناراضی است و برتری جویی ایالات متحده را به ویژه از راه مقاومت در برابر گسترش حوزه نفوذ و نقش آفرینی چین در اقتصاد و امنیت جهانی مانعی بر سر راه خود می بیند اما در عین حال با این واقعیت نیز آشناست که نمیتوانست بدون بهره مندی از امکاناتی که همین نظم معیوب در اختیار پکن قرار داده به منزلتی دست یابد که امروز از آن برخوردار است. در نگاهی فراتر، چین خود را منادی تغییرات مثبت و از جمله تضمین حقوق ملت ها در برابر مداخله و زورگویی خارجی می داند و با چنین نگرشی نمی تواند بطور کامل در سمت روسیه و در حمایت از اشغال سرزمینی یک کشور مستقل و دارای حاکمیت بایستد. چنین موضعی نه تنها چین را در پیگیری استقرار یک نظم جهانی عادلانه تر بی اعتبار می کرد بلکه عملاً بلوکی ژئواستراتژیک را تشکیل می داد که چین می بایست دوشادوش روسیه در برابر غرب صف آرایی می کرد. به نظر میرسد رهبران پکن به خوبی دریافته اند که این سبک و سیاق ظهور قدرت های بزرگ و بر اساس مقابله های نظامی و هزینه بر، موجد خطراتی است که می تواند تداوم رشد و توسعه اقتصادی را مختل کند؛ به ویژه آنکه اقتصادهای درهم تنیده چین و ایالات متحده موتور محرکه اقتصاد چین بوده و به رغم جداسازی های اقتصادی که از جانب ایالات متحده تشویق می شود همچنان در آینده نزدیک باقی خواهد ماند.
بی میلی چین به رویارویی مستقیم نظامی با غرب که علت اصلی در حفظ فاصله از جنگ اوکراین بود به معنای عدم آمادگی پکن برای اقدام نظامی علیه تایوان نیست. هرچند که به دلایل پیش گفته بعید است چین به این زودی ها به شکل پیشدستانه اقدام به حمله نظامی به تایوان و الحاق آن به خاک خود کند اما همچنان با سه عامل تحریک کننده وقوع جنگ در تنگه تایوان محتمل است. اول، تصمیم تایپه به اعلام استقلال یکجانبه و قرار دادن واشنگتن و پکن در عمل انجام شده. هرچند تاکنون تردیدی نمانده که اعلام استقلال یکطرفه تایوان به واکنش نظامی و تمام عیار چین منجر می شود اما در صورتیکه احزاب ملی گرای تایوان به این نتیجه برسند که با گذشت زمان و تداوم افزایش قدرت نظامی و اقتصادی چین ممکن است حمایت کمتری در آینده از سوی آمریکا دریافت کنند، ممکن است خطرات اعلام استقلال را به جان بخرند و امروز را بهتر از فردا برای انجام این اقدام ارزیابی کنند. دوم، سیاست قدیمی آمریکا در حمایت از اصل چین واحد مانعی برای حمایت آمریکا از استقلال تایوان در صورتیکه دفاع از آن را در آینده دشوارتر ببیند، نیست. تایوان و دریای جنوبی اولین خاکریز دفاعی ایالات متحده تبدیل شدن چین به یک قدرت هژمون جدید در پاسیفیک غربی است و از دست دادن آن به منزله تشدید رقابت های ژئواستراتژیک میان این دو ابرقدرت است. اگر ارزیابی آمریکا این باشد که چین برای الحاق تایوان مصمم است، پیشگیری زودهنگام از آن، ممکن است به حمایت از استقلال تایوان بطور غیررسمی و غیرعلنی ختم شود. سوم اینکه چین در تصمیمی متهورانه در الحاق تایوان تعجیل کند. چین همواره نگاهی صبورانه به مسئله تایوان داشته اما این محاسبه تا اندازه ای به احتمالات مربوط به رفتار آمریکا و تایوان بستگی دارد. اگر آنچه در موارد اول و دوم گفته شد به ارزیابی های پکن وارد شود، پیشدستی در حمله به تایوان و پرهیز از غافلگیری، عاقلانه تر است. هرچند این اقدام برای چین هم به رغم پیشرفت های چشمگیری نظامی و برتری لجستیکی، بدون مخاطرات ویرانگر نیست.
شاید هیچیک از این سناریوها محقق نشوند اما کنار گذاشتن احتمال وقوع آنها نیز واقع بینانه نیست. تصمیم گیرندگان ایران باید از امروز از خود بپرسند که در صورت وقوع جنگ در تنگه تایوان چه موضعی باید اتخاذ کنند. شاید در نگاه اول، همراهی و حمایت از چین و امیدواری به پیروزی آن، از این جهت که ضربه ای به اعتبار و استراتژی غرب می زند، تنها تصمیم درست به نظر برسد اما این تصمیم نمی تواند بدون محاسبه همه ابعاد و پیامدهای استراتژیک بلند مدت آن گرفته شود. این نبرد احتمالی، مهمترین منازعه مسلحانه بین کشوری بعد از جنگ دوم جهانی خواهد بود و احتمالاً بسیار طولانی تر از آن. تایوان، ژاپن، کره جنوبی، فیلیپین و ویتنام که مجموعاً به ایالات متحده امکان برتری در پاسیفیک غربی را داده اند، در زمره منافع بسیار مهم آمریکا هستند اما نه آنقدر حیاتی که ورود به یک جنگ هسته ای را شش هزار مایل دورتر از خاک آمریکا توجیه کنند. به همین ترتیب، تایوان جزء منافع حیاتی چین است اما حتی المقدور پایین تر از حدی که موجب بی اعتنایی پکن به تبعات جنگ هسته ای با آمریکا شود. پرهیز منطقی دو طرف از وقوع جنگ اتمی، هرگونه نبردی در دریای جنوبی را بین چین و آمریکا به منازعه ای با تسلیحات متعارف هدایت می کند. منازعه ای که پیروزی کامل، آسان و بی قید و شرط یکی از طرفین در آن آسان نیست. تا جاییکه به سیاست فرضی ایران مربوط می شود، میان اوکراین و تایوان دستکم یک تفاوت بنیادین وجود دارد. برخلاف اوکراین که کشوری مستقل و دارای حاکمیت است، غالب دولت ها استقلال تایوان را به رسمیت نشناخته و همچنان آن را بخشی از چین واحد می شمارند. بنابراین تلاش چین برای الحاق تایوان، با حقوق شناخته شده بین المللی در تعارض نیست اما از آنجاییکه با خواست اکثریت تایوانی ها مغایرت دارد، بلحاظ سیاسی پرحاشیه است. مطابق نظرسنجی مرکز مطالعات انتخابات وابسته به دانشگاه ملی جنگچی که از سال ۱۹۹۴ دو سالانه انجام می شود، در سال جاری حمایت از پیوستن به چین به کمترین میزان خود رسیده است. اکثریت پرسش شوندگان از ادامه وضع موجود حمایت کرده اند. پشتیبانی ایران از چین در آن جنگ احتمالی، نمی تواند تاثیرات عملی و واقعی بر نتیجه جنگ داشته باشد اما بلحاظ سیاسی، پکن به استقبال از آن خواهد آمد و در نمای کلی‌تر با کشاندن ایران به محور چین، بر نحوه همکاری های بین المللی ایران با کشورهایی را که نمی خواهند جزئی از این منازعه باشند و یا با کشورهایی که از پیروزی های چین و محور متعلق به آن نگران هستند، تاثیرات منفی بر جای می گذارد. جنگ تایوان به دلیل وابستگی متقابل میان چین و آمریکا و پیچیدگی های استراتژیک در مناسبات میان آن دو، نمی تواند جنگی با حاصل جمع جبری صفر باشد و این بدان معناست که حتی با وقوع جنگ، انگیزه زیادی برای پیگیری تلاش های دیپلماتیک به هدف پایان دادن سریعتر به جنگ وجود خواهد داشت. پیروزی فرضی چین در این جنگ شاید از این منظر که شکستی برای ایالات متحده است برای ایران جذابیت داشته باشد اما در میان مدت، دروازه های نفوذ بیشتر چین به حوزه دریایی را افزایش داده و به اعتماد به نفس بیشتری به جستجوی حوزه های نفوذ خود خواهد پرداخت؛ نفوذی که هنوز کسی نمی داند چگونه قرار است از آن بهره بگیرد. در صورت شکست چین در بازگرداندن تایوان ( که البته چندان محتمل هم نیست) تبعاتی به همان اندازه منفی با پیروزی ایالات متحده بدست به همراه خواهد آورد. برای ایران عاقلانه تر است که در صورت تحقق این جنگ از موضع گیری شتابزده مشابه آنچه در جنگ اوکراین انجام داد خودداری کند و فاصله خود را با طرف های متنازع افزایش دهد. در صورتیکه این جنگ با تحریک آمریکا ( احتمال ضعیف تر) آغاز شود، اصرار بر عدم مداخله در امور داخلی کشورها همزمان با دعوت به پرهیز از ابزارهای اجبارآمیز در حل و فصل اختلافات یک موضع اصولی است که از ایران انتظار می رود و در صورتیکه با اعلام استقلال یک طرفه تایوان یا حمله پیشدستانه چین آغاز شود، تاکید بر داخلی بودن این کشمکش و همزمان ضرورت پرهیز از خشونت غیرضروری و بجای آن فراخواندن طرف ها به گفتگو موضع عاقلانه تری است. مخالفت با تحریم های یک یا چندجانبه بیرون از دایره شورای امنیت سازمان ملل متحد و عدم پیروی از آن قابل توجیه است اما در هر صورت، اقداماتی که منجر به تلقی حمایت بی قید و شرط ایران از چین شده و یا نگرانی های مشروع پکن و دیگر کشورهای درگیر در بحران را نادیده بگیرد، همان مسیر نادرستی است که از امروز باید در مورد آن آگاه باشیم.
نرخ های نجومی سرویس مدارس!
مسافت‌های کوتاه ۵ یا ۱۰ دقیقه‌ای برای جابجایی دانش آموزان رقمی معادل ۷ تا ۹ میلیون تومان هزینه دارد.
به گزارش منیبان، مدرسه‌ها تا کمتر از یک هفته دیگر باز می‌شود و چالش‌هایش بعد از گذراندن دو سال همه‌گیری و کلاس‌های مجازی، هر روز بیشتر. سرویس مدارس، هزینه‌ها و چگونگی محاسبه نرخ‌ها یکی از چالش‌های جدی بخشی از خانواده‌هاست که خودشان نمی‌توانند دانش‌آموز را در مسیر رفت‌وبرگشت مدرسه همراهی کنند. ارقام بالای سرویس مدارس حتی برای مسافت‌های کوتاه این روزها به یکی از دردسرهای جدید خانواده‌ها تبدیل شده است.
«سیزده کیلومتر مسافت بین خانه و مدرسه است و براساس برآورد سایتی که مدرسه برای ثبت‌نام سرویس معرفی کرده، ۱۷-۱۵ دقیقه طبق ساعت ترافیک زمان می‌برد. این مسافت به‌ازای هر دانش‌آموز برای استفاده از سرویس سواری چهار نفره ۱۵ میلیون ثبت شده است.» مادر یک دانش‌آموز دبستانی در تهران از هزینه سنگین سرویس مدارس گلایه می‌کند و می‌گوید: «بیش از دوسوم شهریه مدرسه را باید به هزینه آموزش دانش‌آموز بابت سرویس رفت‌وآمد اضافه کنیم و این واقعا منطقی نیست، ولی چاره‌ای نداریم.»
در کنار تمام مشکلات پیش‌روی خانواده‌ها برای یافتن مدرسه خوب، دردسرهای ثبت‌نام در مدارس دولتی به بهانه محدوده‌بندی، شهریه مدارس دولتی و شهریه‌های گزاف مدارس غیردولتی، اینبار نرخ بالای سرویس مدارس، دردسر جدید خانواده‌ها شده.
«امسال برای سرویس مدارس با هزینه‌های بسیاری زیادی مواجه شده‌ایم.» یکی از اولیای دانش‌آموزان دبستانی در مدرسه‌ای غیرانتفاعی در تهران می‌گوید که مدرسه یک آپ اختصاصی برای سرویس تعریف کرده است. «یک شرکت پیمانکار را که با مدرسه قرارداد دارد، به ما معرفی کرده‌اند. تصور ابتدایی ما این بود که سامانه سراسری آموزش‌وپرورش است و همه مدارس برای سرویس در آن سامانه هستند، در صورتی که منطقه به منطقه این سامانه‌ها متفاوت است و همه هم دست پیمانکارانی که اطلاعات موقعیت مکانی مدرسه و خانه دانش‌آموزان مدارس را جمع می‌کنند. اشکال کار جایی بود که در سامانه جامع سپند، هزینه‌ها با مبالغی که مدارس طی قرارداد با پیمانکاران به ما معرفی کردند، بسیار متفاوت بود.
مثلا هزینه‌ای که مدرسه و پیمانکار به ما داد، ۲۱ میلیون بود، در صورتی که در سامانه آموزش‌وپرورش ۱۶ میلیون ثبت شده است.» او ادامه می‌دهد: «من ۳۰ میلیون شهریه مدرسه داده‌ام و حالا هم باید ۲۱ میلیون تومان پول سرویس مدرسه را بدهم. این رقم برای ایاب‌وذهاب بچه‌ها واقعا مسخره است. چون خودش به اندازه یک شهریه آموزشی هزینه بر دوش خانواده‌ها می‌گذارد. بنزین و ترافیک و استهلاک خودرو جای خود دارد و قابل درک است، اما هر کسی از دیدگاه خودش به موضوع نگاه می‌کند و در این میان کسی به خانواده و هزینه‌های کمرشکن آموزش فکر نمی‌کند. در خانواده‌ای که پدر و مادر کارمند هستند، مگر آنها چقدر درآمد دارند که این همه هزینه آموزش بچه‌ها کنند. ما متاسفانه داریم به نقطه‌ای برمی‌گردیم که به دلیل مشکلات و چالش‌ها بچه‌ها را در مدارسی ثبت‌نام نکنیم که کیفیت آموزشی بهتری دارند. اختلاف طبقاتی آنقدر در جامعه زیاد است که آموزش هم موضوعی لاکچری شده است.
نرخ سرویس مدارس براساس سامانه سپند، حتی برای مسافت‌های کوتاه ۵ یا ۱۰ دقیقه‌ای، رقمی معادل ۷ تا ۹ میلیون تومان است. این رقم برای مسافت‌های طولانی‌تر تا ۱۸ میلیون تومان از سوی خانواده‌ها گزارش شده است. «معمولا بسترهایی که تاییدشده و همگانی باشد، برای هر مدیر مدرسه‌ای در اولویت است، ولی براساس گزینش‌ها و پیمانکارهای تاییدشده در این سامانه قیمت تمام‌شده سرویس مدارس، مبلغ بسیار زیادی است.» این توضیحات را مدیر مدرسه‌ای در منطقه ۷ تهران می‌دهد: «ما در منطقه هفت تهران موردی داریم که فقط دو چهارراه با مدرسه فاصله دارد، اما هزینه سرویس با شهریه مدرسه برابری می‌کند.» او می‌گوید مدرسه‌اش براساس سامانه سپند که آموزش‌وپرورش طراحی کرده، برای سرویس رفت‌وآمد اقدام کرده است، اما به دلیل هزینه‌های زیاد خانواده‌ها استقبالی نکرده‌اند. «امسال هزینه سرویس خیلی سنگین است و برای خانواده‌ها مشکل‌ساز شده، در حالی که ما هر طور حساب می‌کنیم نیازی به این همه هزینه نیست.»
این مدیر مدرسه معتقد است اینکه راننده سرویس‌ها نیروهای امین و قابل اعتماد باشند، بسیار اهمیت دارد، اما در این روزگار هزینه مهمترین عامل برای تصمیم‌گیری خانواده‌هاست. «بیشتر خانواده‌ها ترجیح می‌دهند یک فرد آشنا که مورد اطمینان است، برای رفت‌وآمد دانش‌آموزان انتخاب کنند و با نصف هزینه‌ای که سامانه برایشان در نظر گرفته، سرویس مدرسه را مدیریت کنند. مثلا اولیای دانش‌آموزان از یکی از مادران می‌خواهند زحمت رفت‌وآمد بچه‌ها را که در یک محدوده جغرافیایی هستند، قبول کند.»
مولفه‌های مهم نرخ‌گذاری
محمدرضا ولیزاده، رئیس اداره توسعه انجمن‌های اولیا و مربیان وزارت آموزش‌وپرورش درباره وضعیت نرخ سرویس مدارس می‌گوید: «مولفه‌های مختلفی بر نحوه تعیین نرخ خدمات حمل‌ونقل دانش‌آموزان تاثیرگذار است و نرخ‌نامه ابلاغی شورای شهر تحت‌تاثیر عواملی همچون مسافت مسیر، ورود به محدوده طرح ترافیک و رفت‌وآمد در ساعات اوج ترافیک قرار می‌گیرد.» به گفته ولیزاده سال ۹۸، آخرین سال ارائه آموزش حضوری بود و اینگونه نیست که در سال ۱۴۰۱ به نرخ اعلامی شورای شهر در سال ۹۸، ۲۵ درصد اضافه شود، بلکه باید سه سال رشد در بخش نرخ‌نامه مورد توجه باشد.
وزارتخانه‌های آموزش‌وپرورش، کشور و راه‌وشهرسازی در ساماندهی سرویس مدارس وظایفی را بر عهده دارند. وزارت کشور وظیفه ساماندهی حمل‌ونقل درون‌شهری، وزارت راه وظیفه ساماندهی حمل‌ونقل برون‌شهری و روستایی و آموزش‌وپرورش وظیفه تسهیلگری و برقراری ارتباط میان پیمانکار، والدین و مدیران مدارس را بر عهده دارد.
رئیس اداره توسعه انجمن‌های اولیا و مربیان وزارت آموزش‌وپرورش درباره سامانه سپند توضیح می‌دهد: «این سامانه توسط وزارت کشور ایجاد شده و این امکان را به خانواده‌ها می‌دهد تا در پایان هر روز نمره ارزیابی به راننده بدهند و میزان رضایت خود را از عملکرد اعلام کنند. «مرجع تصویب نرخ‌نامه، شورای شهر است و مرجع ابلاغ هم فرمانداری هر شهر. معمولا شهرداری‌ها طبق روال کاری، شرکت‌های پیمانکاری دارای پروانه و مجوز را به آموزش‌وپرورش معرفی می‌کنند. آموزش‌وپرورش اسامی را به همراه نرخ‌نامه به مدارس ابلاغ می‌کنند و در این میان مدرسه نباید نقشی در تغییر و افزایش نرخ داشته باشد.»
نماینده اولیا در کارگروه ماده ۱۸ باید مطالبات والدین را به شورای شهر مطرح‌کند
نرخ‌نامه شورای شهر که ابلاغ می‌شود، آموزش‌وپرورش و شهرداری حق کسر نرخ را ندارد. با این حال، کارگروه ماده ۱۸ در هر شهری وجود دارد که نماینده اولیا در کارگروه ماده ۱۸ باید در پیشنهاد نرخ به شورای شهر نقش‌آفرینی و مطالبات والدین را مطرح کند. روال کار این است که کارگروه هزینه‌هایی بر نرخ مصوب شورای شهر اضافه می‌کند که برخی از آن در قانون پیش‌بینی شده، مثل مالیات و بیمه که به این عدد سهم پیمانکار هم اضافه می‌شود. این سهم در تهران ۱۲ درصد است.
ولیزاده توضیح می‌دهد که در نرخ‌نامه به عددی که شورای شهر تصویب کرده، مولفه‌هایی را اضافه می‌کنند. مسافت، بافت شهری و طرح ترافیک از جمله این مولفه‌هاست که در تعیین نرخ نقش‌آفرینی می‌کند. اما اینکه سامانه شهر تهران خودش عددی را به‌عنوان نرخ مستقل اعلام کند، باعث افزایش هزینه‌ها می‌شود، در نتیجه نرخ‌ها افزایش پیدا می‌کند، توقع برای پیمانکار زیادتر می‌شود و هجمه خانواده‌های ناراضی به سمت آموزش‌وپرورش می‌آید، در حالی که اساسا کار ما تعلیم و تربیت است.
از ایمنی خودروهای دانش‌آموزی غافل نشوید
رئیس اداره توسعه انجمن‌های اولیا و مربیان وزارت آموزش‌وپرورش می‌گوید: «نگرانی محاسبه اندازه موقعیت ما این است که توجه خانوادها به سمت تعدیل این نرخ برود و از ایمنی خودروهای دانش‌آموزی غافل شوند. اگر آزادبرها یا پیمانکاران فاقد برنامه وارد مذاکره شوند، ممکن است نرخ کمتری بدهند، غافل از اینکه آسیب‌های جسمی و روانی که ممکن است بچه‌ها در معرض آن قرار بگیرند، به مراتب هزینه‌های جبرانش بیشتر و سخت‌تر است.»
ولیزاده توضیح می‌دهد: «در سامانه سپند اگر خودرو معاینه فنی‌اش تمام شود، آلارم می‌دهد. راننده اگر متاهل باشد و مجرد شود، هشدار می‌دهد یا بیمه خودرو تمام شود، هشدار می‌دهد. راهور مرتب بر خودروهای سرویس مدرسه ناجا نظارت دارد و اطلاعات وارد سامانه از طرف نهادهای امنیتی مورد پایش قرار می‌گیرد. راننده‌ها سوءپیشینه دارند و از نظر بیماری‌هایی مثل صرع و … مورد آزمایش قرار گرفته‌اند. به علاوه به همه راننده‌ها آموزش‌های لازم از جمله رانندگی در شرایط سخت آبوهوایی را داده‌اند تا احتمال خطر به حداقل برسد.»
هدف و تمرکز آموزش‌وپرورش به گفته رئیس داره توسعه انجمن‌های اولیا و مربیان وزارت آموزش‌وپرورش رفت‌وآمد ایمن و سلامت‌محور است: «با افزایش نرخ‌ها موافق نیستیم و تلاش می‌کنیم برای تعدیل نرخ. بر همین اساس طبق جلسه‌ای که با مسئولان وزارت کشور داشتیم، به‌زودی مرکز حراست و فناوری اطلاعات و ارتباطات آموزش‌وپرورش محاسبه اندازه موقعیت با سامانه سپند همکاری خواهند کرد و تلاش می‌کنیم براساس محاسبه شورای شهر نرخ را تعدیل کنیم. اگر مردم اعتراضی دارند باید به شورا بازخورد داده شود. مبدا تعیین نرخ خدمات حمل‌ونقل عمومی شورای شهر است. چیزی که امسال اعلام‌شده میانگین ۲۵ تا ۳۵ درصد افزایش نرخ است و آموزش‌وپرورش نقشی در تعیین این نرخ ندارد. نظارت بر رعایت نرخ‌نامه بر عهده شهرداری‌هاست. امیدواریم این وظیفه قانونی را به‌خوبی انجام دهند.»
رئیس اداره توسعه انجمن‌های اولیا و مربیان وزارت آموزش‌وپرورش از دغدغه حمل‌ونقل ۵۰۰ هزار دانش‌آموز روستایی نیز می‌گوید: در حالی که کلان‌شهرها کانون توجه هستند، اما در حال حاضر خدمات حمل‌ونقل روستایی بسیار نگران‌کننده است و ۵۰۰ هزار دانش‌آموز روستایی داریم که نیاز به خدمات حمل‌ونقل دارند. وزارت راه موظف است خودروهای مورد نیاز این بخش را تامین کند. این موضوع یکی از دغدغه‌های اصلی ما در وزارت آموزش‌وپرورش است، چون حوادث جاده‌ای و مسیرهای روستایی هر سال جان دانش‌آموزان زیادی را می‌گیرد.
ضرورت استفاده از سیستم مدیریت ناوگان چیست؟
وقتی تعداد خودروهای ناوگان زیاد می شود مدیریت آنها تبدیل به یکی از چالش‌های هر سازمانی می‌شود؛ با ما همراه باشید تا به شما بگوییم ضرورت استفاده از سیستم مدیریت ناوگان چیست.
به گزارش بازرگانی خبرگزاری مهر، سیستم مدیریت ناوگان یک سیستم کاربردی است که با استفاده از GPS و اینترنت امکان نظارت، تعمیر و نگهداری و مدیریت کارآمدتر ناوگان را فراهم می‌کند. حمل‌ونقل در عملکردهای سازمانی بسیار جایگاه ویژه‌ای دارد. سازمان‌های گوناگون به دلایل مختلف به انواع خودرو نیاز دارند و وقتی تعداد خودروهای ناوگان زیاد می‌شود مدیریت آنها تبدیل به یکی از چالش‌های هر سازمانی می‌شود.
ضرورت استفاده از سیستم مدیریت ناوگان
قطعاً کاهش هزینه‌های اضافی در حمل‌ونقل به سود یک مجموعه و سازمان است. سیستم مدیریت ناوگان از جمله سیستم‌هایی است که مقیاس‌پذیری اولین رکن طراحی آن به شمار می‌آید. اینکه ناوگان چه اندازه باشد اصلاً موضوع مهمی نیست. زمانی که گزارش‌ها کاملاً سفارشی ارائه شوند و همچنین برنامه‌ریزی مناسبی به عمل آید، قطعاً سیستم‌هایی نظیر مدیریت ناوگان اهمیت جایگاه خود را نشان می‌دهند. سیستم‌های مدیریت ناوگان بهره‌وری ناوگان شما را افزایش داده و همچنین هزینه‌های آن را کاهش می‌دهند.
سیستم‌های مدیریت ناوگان اغلب بر پایه GPS هستند. این سیستم‌ها موقعیت مکانی خودرو را به شما نمایش می‌دهند. همچنین با نصب انواع سنسورها روی خودروهای ناوگان، عملکرد قسمت‌های مختلف خودرو را بررسی کرده و به شما گزارش می‌دهند. برای مثل در صورتی که ناوگان شما در حوزه محصولات پروتئینی فعال است می‌توانند با نصب سنسورهای مختلف، میزان دمای یخچال‌های خودروها را اندازه گیری کرده و به شما گزارش دهند. شما می‌توانید دمای یخچال خودرو را به صورت زنده مشاهده کنید و همچنین در صورت لزوم گزارش‌هایی از وضعیت دمای یخچال در روز یا ساعات خاصی بگیرید.
کاربرد سیستم مدیریت ناوگان
از بزرگترین و مهمترین کارایی و کاربردهای نرم افزار مدیریت ناوگان می‌توان به ساده‌تر و کارآمدتر شدن روند مدیریت ناوگان، افزایش بهره‌وری ناوگان، افزایش رضایت مشتریان و همچنین کاهش هزینه‌های ناوگان اشاره کرد. شما در این سیستم به موقعیت جغرافیایی خودروهای ناوگان دسترسی دارید و می‌توانید کاملاً آنها را زیر نظر داشته باشید. این اولین وظیفه‌ای است که برای کاربرد این سیستم می‌توان برشمرد. طبیعتاً این‌چنین امنیت خودروهای ناوگان نیز افزایش خواهد یافت.
مشاهده موقعیت مکانی خودروهای ناوگان به صورت زنده روی نقشه
مزایای نرم افزار مدیریت ناوگان
سیستم مدیریت ناوگان ترکیبی از سخت افزار و نرم افزار می‌باشد که مزایای زیادی برای کسب و کارهایی که دارای ناوگان‌های بزرگ می‌باشند به همراه دارد. این سیستم با ساده‌تر کردن روند مدیریت ناوگان باعث افزایش بهره‌وری آن می‌شود. از مهمترین مزایای این سیستم می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
مشاهده موقعیت مکانی خودروهای ناوگان روی نقشه
مشاهده خودروهای در حال حرکت محاسبه اندازه موقعیت به همراه سرعت خودروها
مشاهده خودروهای متوقف
مشاهده کاردرجای خودروها
مشاهده گزارش از تاریخچه حرکت خودروها
مشاهده مسیرهای حرکت خودروها
مشاهده میزان سوخت مصرفی
تعریف جئوفنس (حصار جغرافیایی)
دریافت هشدارهای خاص
تعمیر و نگهداری ماشین آلات
در این سیستم شما می‌توانید توسط سامانه ردیابی خودرو موقعیت مکانی خودروهای ناوگان را به صورت زنده مشاهده کنید. همچنین می‌توانید میزان سرعت حرکت خودروها، مسیرهایی که برای حرکت انتخاب می‌کنند و حتی نقاط توقف آنها را مشاهده کنید.
دسترسی داشتن به گزارش‌های متنوع یکی دیگر از مزیت‌های نرم افزار مدیریت ناوگان می‌باشد. شما به گزارش‌های زیادی مانند میزان مسافت طی شده توسط خودروها، مدت زمانی که روشن یا خاموش بوده اند و همچنین تاریخچه حرکت خودروها روی نقشه در روزهای انتخابی خودتان دسترسی خواهید داشت.
عملکرد نرم‌افزار مدیریت ناوگان
نرم افزار مدیریت ناوگان با بکارگیری همزمان GPS، نصب سنسورهای مختلف روی خودروها، و انجام تحلیل‌های پیشرفته بالاترین سطح مدیریت ناوگان را در اختیار شما قرار می‌دهد. بسته به اینکه در چه صنعتی در حال فعالیت هستید و چه نیازهایی دارید عملکرد این سیستم‌ها می‌تواند متفاوت و متناسب با نیازهای شما سفارشی‌سازی شده باشد. در یک صنعت دما اهمیت دارد و در صنعت دیگری میزان مصرف سوخت خودروها که توسط سیستم سنجش سوخت قابل اندازه‌گیری می‌باشد. شرکت یوفایندر که ارائه دهنده این سیستم می‌باشد نیازهای شما را بررسی کرده و نرم افزار مدیریت ناوگان را دقیقاً متناسب با نیازهای شما سفارشی سازی کرده و برای شما عملیاتی می‌کند.
سیستم سنجش سوخت چیست؟
مهم نیست که ناوگان شما تا چه اندازه بزرگ است، هزینه سوخت همیشه یکی از بیشترین هزینه‌های ناوگان حمل و نقل شما را تشکیل می‌دهد. با مدیریت کردن مصرف سوخت خودرو می‌توان تا حد زیادی هزینه‌های سازمان را کاهش داد. مشاهده میزان مصرف سوخت خودروها در لحظه، دریافت گزارش از انجام سوخت‌گیری و تعداد دفعات آن و همچنین جلوگیری از سرقت سوخت (دریافت سریع هشدار تخلیه ناگهانی سوخت خودرو) از مواردی هستند که می‌توانند باعث کاهش چشمگیر هزینه سوخت خودروهای ناوگان و در نتیجه باعث کاهش هزینه کسب و کار شما شوند.
سیستم سنجش سوخت در این شرایط می‌تواند یک راه‌حل ایده آل باشد. اکثر ناوگان‌ها شامل خودروهای سنگین می‌شوند که باک‌هایی با ظرفیت‌های بالا دارند و سوخت اصلی آنها گازوئیل می‌باشد. مدیریت ناوگان زمانی می‌تواند مدیریت خود را یک مدیریت سازمان‌یافته و کاربردی معرفی کند که مدیریت سوخت را بتواند به‌درستی برنامه‌ریزی کند.
سیستمی مانند سنجش سوخت این اختیار را دارد که میزان مصرف سوخت خودرو را توسط اتصال سنسور مستقیم به نمایش بگذارد و به همین دلیل دقت بسیار بالایی دارد.
بسیاری از شرکت‌ها سوخت خودرو را توسط مسافت طی شده با GPS اندازه گیری می‌کنند که این روش به هیچ عنوان صحیح نیست و خطای بسیار زیادی هم دارد. میزان مصرف خودروهای مختلف در شرایط مختلف متفاوت هست. سوختی که خودرو در ترافیک شهری مصرف می‌کند به‌هیچ‌عنوان با سوختی که در سربالایی می‌سوزاند یکی نیست؛ به همین دلیل نمی‌توان گفت که مسافت یک معیار مناسب برای محاسبه مصرف سوخت خودرو است. سیستم سنجش سوخت ولی این قدرت را دارد که به‌صورت زنده میزان سوخت را در باک خودرو نمایش دهد؛ همچنین میزان سوخت به‌صورت لیتر و درصد در این سیستم مشخص است.
مزایای نصب سنسور سوخت
سیستم مدیریت ناوگان زمانی که از سنجش سوخت استفاده می‌کند، می‌تواند هشدارهایی را مبنی بر سرقت سوخت و تعداد دفعات سوخت‌گیری خودروها به همراه جزئیات آن را ارسال کند. تمامی گزارش‌های مرتبط با مصرف سوخت به مدیریت هرچه بهتر هزینه‌های سوخت اشاره دارد. گزارش‌های کاربردی می‌تواند به‌صورت روزانه بابت مصرف سوخت باشد و یا به یک بازه زمانی و یا دسته‌بندی خاص ارتباط داشته باشد.
نکته قابل‌توجه این است که در سیستم معمولاً گزارش‌ها به‌صورت PDF یا Excel ارائه می‌شوند و حتی قابلیت ارسال پیامک هم وجود دارد. این نکته را به‌خاطر بسپارید که با نصب سنسور سوخت، صددرصد مصرف سوخت با مدیریت قابل‌قبول‌تری همراه خواهد بود. برای مدیریت کارآمدتر همیشه دسته‌بندی خودروها در ناوگان یک راه‌حل منحصربه‌فرد و مناسب به شمار می‌آید.
سخن پایانی
سیستم مدیریت ناوگان یک سیستم کاربردی برای مدیریت و کنترل هرچه بهتر با بازدهی بیشتر خودروهای حمل‌ونقل سازمانی است. مصرف سوخت در این میان نیز جز موارد بسیار کلیدی به شمار می‌آید. سیستم سنجش برای سوخت ناوگان می‌تواند هزینه‌های مصرف سوخت را به‌خوبی کاهش دهد. همین امر می‌تواند به نفع ناوگان باشد.
قطعاً برای کاهش هزینه‌های حمل‌ونقل سازمانی سیستمی همچون سیستم مدیریت ناوگان ضرورت و اهمیت خود را به نحو احسن نشان می‌دهد. دراین‌بین سامانه‌هایی نظیر یوفایندر نرم‌افزار و سامانه‌ای کاربردی را برای استفاده راحت‌تر پیشنهاد می‌دهد. کنترل، امنیت و ایمنی راننده در جاده قطعاً با وجود این‌چنین سیستم‌های به‌درستی حفظ خواهد شد.
به پایان کرونا نزدیک شدیم
«تدروس آدهانوم» مدیرکل سازمان جهانی بهداشت در یک کنفرانس خبری اعلام کرد که پایان همه‌گیری ویروس کرونا در جهان در تیررس است.
به گزارش شبکه خبری تهران‌نیوز، مدیرکل سازمان جهانی بهداشت(WHO) می‌گوید که کشورهای جهان هیچ وقت به اندازه حالا، در موقعیت بهتری برای پایان دادن به همه گیری ویروس کرونا نبوده است.
منابع رسانه‌ای از مقر سازمان جهانی بهداشت خبر دادند که مدیرکل این نهاد بین‌المللی طی یک کنفرانس خبری مجازی به خبرنگاران اعلام کرد که پایان همه گیری ویروس کرونا در جهان نزدیک است.
به گزارش خبرگزاری رویترز، «تدروس آدهانوم» مدیرکل سازمان جهانی بهداشت درباره پایان همه گیری ویروس کرونا گفت: «ما هنوز به این نقطه نرسیدیم اما (پایان کرونا) در تیررس است».
این رسانه غربی با اشاره به سخنان آدهانوم نوشت: «این خوشبینانه‌ترین ارزیابی این نهاد سازمان ملل (سازمان جهانی بهداشت) از زمان اعلام وضعیت اضطراری بین‌المللی در ژانویه ۲۰۲۰ و توصیف سه ماه آن از کووید-۱۹ به عنوان یک بیماری همه‌گیر بود».
طبق روایت رویترز، «این ویروس که اواخر سال ۲۰۱۹ در چین ظاهر شد، نزدیک به ۶.۵ میلیون نفر (در جهان) را کشته است و ۶۰۶ میلیون نفر را مبتلا کرد، اقتصادهای جهانی را درنوردید و نظام‌های درمانی را در هم شکست».
تدروس آدهانوم البته در کنفرانس خبری خود، همه گیری ویروس کرونا را به یک مسابقه ماراتن تشبیه کرد و بار دیگر از کشورهای جهان خواست همچنان هوشیاری خودشان را حفظ کنند.
مدیرکل سازمان جهانی بهداشت تصریح کرد: «اکنون زمان آن است که سریعتر بدویم و از این موضوع اطمینان حاصل کنیم که ما از خط پایان عبور کرده و جایزه همه کارهای سختمان را بدست بیاوریم».
وی ادامه داد، کشورها باید به سیاست‌های خودشان نگاه جدی داشته باشند و آنها را برای مقابله با ویروس کرونا و ویروس‌های آینده تقویت کنند. آدهانوم همچنین از کشورها خواست ۱۰۰ درصد گروه‌های پرخطر خود را واکسینه کنند و به تست ویروس ادامه دهند.
دست «مهر» در جیب والدین/ سرویس مدرسه؛ ناقابل 21 میلیون تومان!
گزارش «شهروند» از افزایش هزینه سرویس مدارس که چالش جدی اولیای دانش آموزان شده است
راضیه زرگری 28 شهریور 01
هدف و تمرکز آموزش‌وپرورش به گفته رئیس اداره توسعه انجمن‌های اولیا و مربیان وزارت آموزش‌وپرورش رفت‌وآمد ایمن و سلامت‌محور است: «با افزایش نرخ‌ها موافق نیستیم و تلاش می‌کنیم برای تعدیل نرخ. براساس جلسه‌ای که با مسئولان وزارت کشور داشتیم، به‌زودی مرکز حراست و فناوری اطلاعات و ارتباطات آموزش‌وپرورش و با سامانه سپند همکاری خواهند کرد و تلاش می‌کنیم براساس محاسبه شورای شهر نرخ را تعدیل کنیم. اگر مردم اعتراضی دارند، باید به شورا بازخورد داده شود. مبدا تعیین نرخ خدمات حمل‌ونقل عمومی، شورای شهر است.
راضیه زرگری- مدرسه‌ها تا کمتر از یک هفته دیگر باز می‌شود و چالش‌هایش بعد از گذراندن دو سال همه‌گیری و کلاس‌های مجازی، هر روز بیشتر. سرویس مدارس، هزینه‌ها و چگونگی محاسبه نرخ‌ها یکی از چالش‌های جدی بخشی از خانواده‌هاست که خودشان نمی‌توانند دانش‌آموز را در مسیر رفت‌وبرگشت مدرسه همراهی کنند. ارقام بالای سرویس مدارس حتی برای مسافت‌های کوتاه این روزها به یکی از دردسرهای جدید خانواده‌ها تبدیل شده است.
«سیزده کیلومتر مسافت بین خانه و مدرسه است و براساس محاسبه اندازه موقعیت برآورد سایتی که مدرسه برای ثبت‌نام سرویس معرفی کرده، 17-15 دقیقه طبق ساعت ترافیک زمان می‌برد. این مسافت به‌ازای هر دانش‌آموز برای استفاده از سرویس سواری چهار نفره 15میلیون ثبت شده است.» مادر یک دانش‌آموز دبستانی در تهران از هزینه سنگین سرویس مدارس گلایه می‌کند و می‌گوید: «بیش از دوسوم شهریه مدرسه را باید به هزینه آموزش دانش‌آموز بابت سرویس رفت‌وآمد ا ضافه کنیم و این واقعا منطقی نیست، ولی چاره‌ای نداریم.»
در کنار تمام مشکلات پیش‌روی خانواده‌ها برای یافتن مدرسه خوب، دردسرهای ثبت‌نام در مدارس دولتی به بهانه محدوده‌بندی، شهریه مدارس دولتی و شهریه‌های گزاف مدارس غیردولتی، اینبار نرخ بالای سرویس مدارس، دردسر جدید خانواده‌ها شده.
شهریه مدرسه 30میلیون، هزینه سرویس 21میلیون
«امسال برای سرویس مدارس با هزینه‌های بسیاری زیادی مواجه شده‌ایم.» یکی از اولیای دانش‌آموزان دبستانی در مدرسه‌ای غیرانتفاعی در تهران به «شهروند» می‌گوید که مدرسه یک آپ اختصاصی برای سرویس تعریف کرده است. «یک شرکت پیمانکار را که با مدرسه قرارداد دارد، به ما معرفی کرده‌اند. تصور ابتدایی ما این بود که سامانه سراسری آموزش‌وپرورش است و همه مدارس برای سرویس در آن سامانه هستند، در صورتی که منطقه به منطقه این سامانه‌ها متفاوت است و همه هم دست پیمانکارانی که اطلاعات موقعیت مکانی مدرسه و خانه دانش‌آموزان مدارس را جمع می‌کنند. اشکال کار جایی بود که در سامانه جامع سپند، هزینه‌ها با مبالغی که مدارس طی قرارداد با پیمانکاران به ما معرفی کردند، بسیار متفاوت بود. مثلا هزینه‌ای که مدرسه و پیمانکار به ما داد، 21میلیون بود، در صورتی که در سامانه آموزش‌وپرورش 16میلیون ثبت شده است.» او ادامه می‌دهد: «من 30میلیون شهریه مدرسه داده‌ام و حالا هم باید 21میلیون تومان پول سرویس مدرسه را بدهم. این رقم برای ایاب‌وذهاب بچه‌ها واقعا مسخره است. چون خودش به اندازه یک شهریه آموزشی هزینه بر دوش خانواده‌ها می‌گذارد. بنزین و ترافیک و استهلاک خودرو جای خود دارد و قابل درک است، اما هر کسی از دیدگاه خودش به موضوع نگاه می‌کند و در این میان کسی به خانواده و هزینه‌های کمرشکن آموزش فکر نمی‌کند. در خانواده‌ای که پدر و مادر کارمند هستند، مگر آنها چقدر درآمد دارند که این همه هزینه آموزش بچه‌ها کنند. ما متاسفانه داریم به نقطه‌ای برمی‌گردیم که به دلیل مشکلات و چالش‌ها بچه‌ها را در مدارسی ثبت‌نام نکنیم که کیفیت آموزشی بهتری دارند. اختلاف طبقاتی آنقدر در جامعه زیاد است که آموزش هم موضوعی لاکچری شده است.
ما هر طور حساب می‌کنیم نیازی به این همه هزینه نیست
نرخ سرویس مدارس براساس سامانه سپند، حتی برای مسافت‌های کوتاه 5 یا 10 دقیقه‌ای، رقمی معادل 7 تا 9میلیون تومان است. این رقم برای مسافت‌های طولانی‌تر تا 18میلیون تومان از سوی خانواده‌ها گزارش شده است. «معمولا بسترهایی که تاییدشده و همگانی باشد، برای هر مدیر مدرسه‌ای در اولویت است، ولی براساس گزینش‌ها و پیمانکارهای تاییدشده در این سامانه قیمت تمام‌شده سرویس مدارس، مبلغ بسیار زیادی است.» این توضیحات را مدیر مدرسه‌ای در منطقه 7 تهران به «شهروند» می‌دهد: «ما در منطقه هفت تهران موردی داریم که فقط دو چهارراه با مدرسه فاصله دارد، اما هزینه سرویس با شهریه مدرسه برابری می‌کند.» او می‌گوید مدرسه‌اش براساس سامانه سپند که آموزش‌وپرورش طراحی کرده، برای سرویس رفت‌وآمد اقدام کرده است، اما به دلیل هزینه‌های زیاد خانواده‌ها استقبالی نکرده‌اند. «امسال هزینه سرویس خیلی سنگین است و برای خانواده‌ها مشکل‌ساز شده، در حالی که ما هر طور حساب می‌کنیم نیازی به این همه هزینه نیست.»
این مدیر مدرسه معتقد است اینکه راننده سرویس‌ها نیروهای امین و قابل اعتماد باشند، بسیار اهمیت دارد، اما در این روزگار هزینه مهمترین عامل برای تصمیم‌گیری خانواده‌هاست. «بیشتر خانواده‌ها ترجیح می‌دهند یک فرد آشنا که مورد اطمینان است، برای رفت‌وآمد دانش‌آموزان انتخاب کنند و با نصف هزینه‌ای که سامانه برایشان در نظر گرفته، سرویس مدرسه را مدیریت کنند. مثلا اولیای دانش‌آموزان از یکی از مادران می‌خواهند زحمت رفت‌وآمد بچه‌ها را که در یک محدوده جغرافیایی هستند، قبول کند.»
مولفه‌های مهم نرخ‌گذاری از مسافت، ورود به محدوده طرح ترافیک تا رفت‌وآمد در ساعات اوج ترافیک
محمدرضا ولیزاده، رئیس اداره توسعه انجمن‌های اولیا و مربیان وزارت آموزش‌وپرورش درباره وضعیت نرخ سرویس مدارس می‌گوید: «مولفه‌های مختلفی بر نحوه تعیین نرخ خدمات حمل‌ونقل دانش‌آموزان تاثیرگذار است و نرخ‌نامه ابلاغی شورای شهر تحت‌تاثیر عواملی همچون مسافت مسیر، ورود به محدوده طرح ترافیک و رفت‌وآمد در ساعات اوج ترافیک قرار می‌گیرد.» به گفته ولیزاده سال 98، آخرین سال ارائه آموزش حضوری بود و اینگونه نیست که در سال 1401 به نرخ اعلامی شورای شهر در سال 98، 25درصد اضافه شود، بلکه باید سه سال رشد در بخش نرخ‌نامه مورد توجه باشد.
وزارتخانه‌های آموزش‌وپرورش، کشور و راه‌وشهرسازی در ساماندهی سرویس مدارس وظایفی را بر عهده دارند. وزارت کشور وظیفه ساماندهی حمل‌ونقل درون‌شهری، وزارت راه وظیفه ساماندهی حمل‌ونقل برون‌شهری و روستایی و آموزش‌وپرورش وظیفه تسهیلگری و برقراری ارتباط میان پیمانکار، والدین و مدیران مدارس را بر عهده دارد.
رئیس اداره توسعه انجمن‌های اولیا و مربیان وزارت آموزش‌وپرورش از دغدغه حمل‌ونقل 500هزار دانش‌آموز روستایی نیز به «شهروند» می‌گوید: «در حالی که کلان‌شهرها کانون توجه هستند، اما در حال حاضر خدمات حمل‌ونقل روستایی بسیار نگران‌کننده است و 500هزار دانش‌آموز روستایی داریم که نیاز به خدمات حمل‌ونقل دارند. وزارت راه موظف است خودروهای مورد نیاز این بخش را تامین کند. این موضوع یکی از دغدغه‌های اصلی ما در وزارت آموزش‌وپرورش است، چون حوادث جاده‌ای و مسیرهای روستایی هر سال جان دانش‌آموزان زیادی را می‌گیرد.
رئیس اداره توسعه انجمن‌های اولیا و مربیان وزارت آموزش‌وپرورش درباره سامانه سپند توضیح می‌دهد: «این سامانه توسط وزارت کشور ایجاد شده و این امکان را به خانواده‌ها می‌دهد تا در پایان هر روز نمره ارزیابی به راننده بدهند و میزان رضایت خود را از عملکرد اعلام کنند. «مرجع تصویب نرخ‌نامه، شورای شهر است و مرجع ابلاغ هم فرمانداری هر شهر. معمولا شهرداری‌ها طبق روال کاری، شرکت‌های پیمانکاری دارای پروانه و مجوز را به آموزش‌وپرورش معرفی می‌کنند. آموزش‌وپرورش اسامی را به همراه نرخ‌نامه به مدارس ابلاغ می‌کنند و در این میان مدرسه نباید نقشی در تغییر و افزایش نرخ داشته باشد.»
نماینده اولیا در کارگروه ماده 18 باید مطالبات والدین را به شورای شهر مطرح‌کند
نرخ‌نامه شورای شهر که ابلاغ می‌شود، آموزش‌وپرورش و شهرداری حق کسر نرخ را ندارد. با این حال، کارگروه ماده 18 در هر شهری وجود دارد که نماینده اولیا در کارگروه ماده 18 باید در پیشنهاد نرخ به شورای شهر نقش‌آفرینی و مطالبات والدین را مطرح کند. روال کار این است که کارگروه هزینه‌هایی بر نرخ مصوب شورای شهر اضافه می‌کند که برخی از آن در قانون پیش‌بینی شده، مثل مالیات و بیمه که به این عدد سهم پیمانکار هم اضافه می‌شود. این سهم در تهران 12درصد است.
ولیزاده توضیح می‌دهد که در نرخ‌نامه به عددی که شورای شهر تصویب کرده، مولفه‌هایی را اضافه می‌کنند. مسافت، بافت شهری و طرح ترافیک از جمله این مولفه‌هاست که در تعیین نرخ نقش‌آفرینی می‌کند. اما اینکه سامانه شهر تهران خودش عددی را به‌عنوان نرخ مستقل اعلام کند، باعث افزایش هزینه‌ها می‌شود، در نتیجه نرخ‌ها افزایش پیدا می‌کند، توقع برای پیمانکار زیادتر می‌شود و هجمه خانواده‌های ناراضی به سمت آموزش‌وپرورش می‌آید، در حالی که اساسا کار ما تعلیم و تربیت است.
از ایمنی خودروهای دانش‌آموزی غافل نشوید
رئیس اداره توسعه انجمن‌های اولیا و مربیان وزارت آموزش‌وپرورش می‌گوید: «نگرانی ما این است که توجه خانواد ها به سمت تعدیل این نرخ برود و از ایمنی خودروهای دانش‌آموزی غافل شوند. اگر آزادبرها یا پیمانکاران فاقد برنامه وارد مذاکره شوند، ممکن است نرخ کمتری بدهند، غافل از اینکه آسیب‌های جسمی و روانی که ممکن است بچه‌ها در معرض آن قرار بگیرند، به مراتب هزینه‌های جبرانش بیشتر و سخت‌تر است.»
ولیزاده توضیح می‌دهد: «در سامانه سپند اگر خودرو معاینه فنی‌اش تمام شود، آلارم می‌دهد. راننده اگر متاهل باشد و مجرد شود، هشدار می‌دهد یا بیمه خودرو تمام شود، هشدار می‌دهد. راهور مرتب بر خودروهای سرویس مدرسه ناجا نظارت دارد و اطلاعات وارد سامانه از طرف نهادهای امنیتی مورد پایش قرار می‌گیرد. راننده‌ها سوءپیشینه دارند و از نظر بیماری‌هایی مثل صرع و … مورد آزمایش قرار گرفته‌اند. به علاوه به همه راننده‌ها آموزش‌های لازم از جمله رانندگی در شرایط سخت آبوهوایی را داده‌اند تا احتمال خطر به حداقل برسد.»
امسال میانگین 25 تا 35درصد افزایش نرخ اعلام‌شده
هدف و تمرکز آموزش‌وپرورش به گفته رئیس اداره توسعه انجمن‌های اولیا و مربیان وزارت آموزش‌وپرورش رفت‌وآمد ایمن و سلامت‌محور است: «با افزایش نرخ‌ها موافق نیستیم و تلاش می‌کنیم برای تعدیل نرخ. بر همین اساس طبق جلسه‌ای که با مسئولان وزارت کشور داشتیم، به‌زودی مرکز حراست و فناوری اطلاعات و ارتباطات آموزش‌وپرورش با سامانه سپند همکاری خواهند کرد و تلاش می‌کنیم براساس محاسبه شورای شهر نرخ را تعدیل کنیم. اگر مردم اعتراضی دارند باید به شورا بازخورد داده شود. مبدا تعیین نرخ خدمات حمل‌ونقل عمومی شورای شهر است. چیزی که امسال اعلام‌شده میانگین 25 تا 35درصد افزایش نرخ است و آموزش‌وپرورش نقشی در تعیین این نرخ ندارد. نظارت بر رعایت نرخ‌نامه بر عهده شهرداری‌هاست. امیدواریم این وظیفه قانونی را به‌خوبی انجام دهند.»
رئیس اداره توسعه انجمن‌های اولیا و مربیان وزارت آموزش‌وپرورش از دغدغه حمل‌ونقل 500هزار دانش‌آموز روستایی نیز به «شهروند» می‌گوید: «در حالی که کلان‌شهرها کانون توجه هستند، اما در حال حاضر خدمات حمل‌ونقل روستایی بسیار نگران‌کننده است و 500هزار دانش‌آموز روستایی داریم که نیاز به خدمات حمل‌ونقل دارند. وزارت راه موظف است خودروهای مورد نیاز این بخش را تامین کند. این موضوع یکی از دغدغه‌های اصلی ما در وزارت آموزش‌وپرورش است، چون حوادث جاده‌ای و مسیرهای روستایی هر سال جان دانش‌آموزان زیادی را می‌گیرد.
دیدگاه شما